Slakken gevaarlijk voor hond en kat

Hond naast een slak in het wtaer

In Nederland komen veel slakken voor. Slakken met een huisje en vooral ook zonder, de zogenaamde naaktslakken. Alle slakken kunnen gevaarlijk zijn voor hond en kat. Dit komt doordat slakken nare parasieten zoals wormen bij zich kunnen hebben. Deze wormen kunnen honden en katten ernstig ziek maken.

Waar zitten slakken in Nederland?

Slakken en naaktslakken komen alom voor in Nederland. Wist u dat in een gemiddelde Nederlandse tuin bijna 20.000 slakken voorkomen. Al dan niet besmet met de longwormen. En het is ook zo dat er echt hele kleine slakken voorkomen die we met het blote oog bijna niet kunnen zien.

Attentie voor slakken en huisdieren
Naaktslakken en slakken met huisje zijn een gevaar voor hond en kat

Welke gevaarlijke wormen zitten in slakken?

Er komen 2 gevaarlijke wormsoorten voor in het slijm van de slak. Dat is de longworm en de Franse hartworm (eigenlijk ook een longworm), ofwel de Angiostrongylus vasorum. Deze longwormen kunnen uiteraard ook voorkomen in andere dieren die slakken eten, zoals knaagdieren, kikkers en vogels.

Welke huisdieren lopen het meeste risico op een longwormbesmetting?

het zijn vooral honden die risico lopen op een longworm besmetting door slakken. Katten zullen niet zo snel een slak opeten. Wel kunnen katten natuurlijk in contact komen met het slijm van de slak en zo longwormen oplopen. Vooral jonge honden hebben door hun nieuwsgierig gedrag de meeste kans een longworminfectie te krijgen.

Hoe richt de worm uit de slak schade aan bij hond en kat?

Wanneer een hond of kat in aanraking komt met het slijm van een slak of een slak opeet, dan kan hij of zij besmet worden met deze gevaarlijke wormen. Na opname kruipt de larve van de Franse hartworm en ook die van de longworm vanuit de darm via de bloedvaten naar de longen. In de longslagader kunnen deze wormen bij de hond of kat ernstige ziekte beelden veroorzaken.

Wat zijn de symptomen van een longwormbesmetting?

Wanneer een huisdier is besmet met een longworm vanuit een slak dan kunnen we het volgende zien:

  • Ademhalingsproblemen met name hoesten.
    Het is alleen niet zo dat een hond met een longwormbesmetting altijd hoest.
  • Algehele malaise.
    Weinig of geen eetlust, overgeven, diarree, afvallen.
  • Ander gedrag.
    Sloom worden, lusteloosheid, depressief en soms kunnen er ook toevallen optreden.
  • Bloedstolling stoornissen.
    Kleine wondjes kunnen heviger bloeden, bloed in de ogen, bleke huid en bleek tandvlies.

Uiteindelijk kan een hond of kat instorten na een lichte inspanning. Wanneer dan pas een behandeling wordt ingesteld is het de vraag of de hond of kat het nog wel redt.

Wat doe ik als mijn hond een (naakt)slak gegeten heeft?

Gelukkig zijn niet alle slakken drager van longwormen. Maar in bepaalde gebieden in Nederland (Flevopolder, Veluwe, Den Haag) is er wel een behoorlijke kans dat dit zo is. Het is dan raadzaam contact op te nemen met uw dierenarts wanneer uw hond een slak heeft opgegeten. Bij vroegtijdige behandeling worden veruit de meeste honden weer helemaal beter. Een behandeling met Milbemax zal veelal worden ingezet. Om uw huisdier preventief te beschermen tegen deze longwormen is een maandelijkse behandeling met Milbemax noodzakelijk.

Slakkengif ook een gevaar voor hond en kat

Een manier om slakken effectief te bestrijden is natuurlijk slakkengif. Gebruik dit nooit op plekken waar huisdieren voorkomen., beter nog gebruik het nooit. Slakkengif is dodelijk voor hond en kat en er bestaat geen tegengif voor. Wanneer uw hond toch slakkengif heeft opgenomen dan kan alleen snel ingrijpen door uw dierenarts uw hond mogelijk nog redden. Symptomen van een slakkengif opname zijn schuimbekken, braken, wankelen, hoge temperatuur, wijde pupillen, krampen, angst en doodgaan.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl
Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Een pad is giftig voor hond en kat

Pad ziet er gevaarlijk uit. Is een pad gevaarlijk voor dieren?

Honden en katten zijn nieuwsgierige aagjes. Honden snuffelen aan van alles wat ze tegenkomen en katten kunnen geobsedeerd raken door iets wat afwijkt van het normale. En wanneer het dan ook nog beweegt, wordt het een uitdaging. Komt een pad of kikker in het vizier van uw huisdier dan zal deze zeker onderzocht worden. Maar wat dan?

Is een kikker giftig voor mijn hond of kat?

De kikkers die in Nederland voorkomen zijn niet giftig voor onze honden en katten. Dat is fijn om te weten. U hoeft uw dierenarts dus niet te bellen wanneer uw hond of kat in contact is geweest met een kikker. Of was het toch een pad?

Wat is het verschil tussen een pad en een kikker?

Het verschil tussen een pad en een kikker is goed te zien. een pad is lomp met korte dikke poten en een kikker is slank en heeft lange en slanke poten. De huid van een pad is vrij bobbelig en droog en een pad kruipt of maakt korte hupjes, terwijl een kikker een vochtige en gladde huid heeft en zwemt of springt met grote sprongen.

Waarom zijn padden giftig voor dieren?

Iedere pad heeft achter ieder oog een grote gifklier. Zo’n gifklier maakt een melkachtige en bijtende vloeistof (secreet) aan. Wanneer een pad in het nauw komt, dan wordt deze gifstof uitgescheiden. Deze gifstof geeft op huid en slijmvliezen van mens en dier een heftige irritatie. De in Nederland voorkomende padden scheiden beperkt gifstoffen uit bij dreigend gevaar.

Welke giftige stoffen zitten er in paddengif?

In het paddengif zitten bufodiënoliden en bufoteninen. De bufodiënoliden kunnen braken veroorzaken en bij inname van een grote hoeveelheid ook levensbedreigende hartritme stoornissen. De bufoteninen kunnen braken, hartkloppingen en spontaan laten lopen van ontlasting veroorzaken. Ook kunnen ze hallucinogene effecten hebben op dieren. Dit laatste geldt alleen voor de Sonorische woestijnpad, die in Nederland gelukkig niet voorkomt.

Welke symptomen zie ik aan mijn hond en kat na contact met een pad?

Wanneer en hond of kat in Nederland een pad heeft aangeraakt of kort in de bek heeft gehad, dan kunt u al snel lokale symptomen zien. Meestal binnen een half tot een uur na het contact. Meer algemene effecten komen bij gezonde grote honden niet vaak voor, maar kunnen wel bij kleine, oudere, zieke honden en katten voorkomen. Ook het geheel opeten van een pad of het drinken van water uit een bak waarin een pad al dagen heeft gelegen, kan zoveel gif opname geven dat er wel algemene symptomen optreden.

Lokale symptomen zijn veelal roodheid van de huid, neus, lippen slijmvliezen. Bij die roodheid komt vaak jeuk en pijn en zo kan een ontsteking ontstaan. Veel speekselen, onrustig worden, kopschudden krabben aan de bek en braken kan dan ook voorkomen. Deze verschijnselen blijven bij de hond vaak mild en houden na zo’n 7 tot 11 uur vanzelf op. Uw hond kan dan nog wel wat onrustig blijven en minder zin in eten hebben.
Bij de kat kunnen de verschijnselen wat heftiger zijn, koorts en wankelend lopen kan voorkomen evenals moeite met ademen. Katten herstellen binnen 6 dagen geheel.

Minder vaak voorkomende symptomen na pad contact

Minder vaak voorkomende symptomen na contact met een Nederlandse pad zijn neurologische verschijnselen en diverse soorten hartritmestoornissen als gevolg van de gelijkenis tussen paddengif en hartglycosiden. Na contact met een inheemse pad worden bij gezonde honden zelden dit soort verschijnselen gezien. Risicofactoren voor deze symptomen zijn een laag lichaamsgewicht, een verminderde gezondheidsstatus en/of opname van een grote hoeveelheid paddengif. Zo kan een kitten zelfs komen te overlijden.

Behandeling van hond en kat na contact met pad

Wanneer uw hond of kat alleen contact heeft gehad met een Nederlandse pad dan is het vaak voldoende om de contact plekken met water af te spoelen. Het is dan goed om ook de bek met stromend water te spoelen. Is er meer loos met uw huisdier dan kunt u het beste contact opnemen met uw dierenarts. Uw dierenarts kan een opgegeten pad verwijderen, de maag spoelen, en een symptomatische behandeling in zetten. Ook een eventuele uitdroging door het langer niet eten of drinken kan met infusen verholpen worden.

Prognose voor hond en kat na contact met pad

Wanneer uw hond of kat in Nederland contact heeft gehad met een pad dan is de prognose voor herstel goed. Heeft uw huisdier contact gehad met padden in het buitenland dan kan dat wel anders zijn. Let er wel op dat wanneer uw huisdier kleiner, ouder en mogelijk wat ziekjes is, dat dan een pad contact meer kan betekenen. Zoek tijdig contact met uw dierenarts.

Meer lezen over padden?

U vindt hier een overzicht van de paddenstoelen die giftig zijn voor uw huisdier en mogelijk zijn onze herfsttips voor uw hond of onze herfsttips voor uw kat interessant.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl
Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Giftige paddenstoelen voor de hond

Giftige-paddenstoelen-hond-nederland

Paddenstoelen zijn vaak giftig voor uw hond. Dat is niet algemeen bekend en we zien dan ook relatief vaak, vooral in het najaar, honden die vergiftigd worden door het eten van paddenstoelen.

Juist die smakelijk uitziende paddenstoelen in het park, uw tuin of in het bos staan vaak uw hond vol gif uit te dagen. In de herfst, maar ook wel in het voorjaar.

Welke paddenstoelen zijn giftig voor mijn hond?

U ziet hier een overzicht van de giftigste Nederlandse paddenstoelen voor uw hond. Maar er zijn meer paddenstoelen die giftig kunnen zijn voor honden.

Wat zien we aan een hond die giftige paddenstoelen heeft gegeten?

Wanneer een hond giftige paddenstoelen heeft gegeten is het afhankelijk van de soort en de hoeveelheid paddenstoel, hoe de ernst van de vergiftiging verschijnselen is. De meest voorkomende symptomen die we bij de hond zien, zijn dan vaak overgeven, diarree (tot aan geheel leeglopen toe), buikpijn, koorts, zwakte, sloomheid, bloedingen en geel worden van de huid.

Dit zijn natuurlijk verschijnselen die we ook wel bij andere vergiftigingen of ziekten kunnen zien. Daarom is het belangrijk dat u weet welke paddenstoel en hoeveel ongeveer uw hond heeft opgenomen, zodat u dit uw dierenarts kunt vertellen.

Ga altijd naar uw dierenarts wanneer uw hond is vergiftigd door paddenstoelen

Een hond die vergiftigd is door het eten van paddenstoelen is niet thuis te behandelen. U zult dus altijd direct naar uw dierenarts moeten gaan. Neem de paddenstoel mee waarvan uw hond gegeten heeft. De behandeling van uw hond kan namelijk afhangen van de soort paddenstoel. Zo kan in het ene geval braken juist gewenst zijn en in het andere geval is het het beste om direct een tegengif te verstrekken. Dit kan uw dierenarts uiteraard het beste beoordelen en uitvoeren. U kunt ook het Antigifcentrum gratis bellen om meer te weten te komen: 070-245245 (24/7).

Meer lezen over paddenstoelen?

U vindt hier alles over padden en het gevaar voor uw huisdier en mogelijk zijn onze herfsttips voor uw hond of onze herfsttips voor uw kat interessant.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, email: info@dierapotheker.nl

Dierenarts drs. Robin Holle kijkt u aan

Drs. Robin Holle
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Hoe verwijder ik groene aanslag zonder gevaar voor mijn dieren?

Hond kwijlt na oplikken groene aanslagverwijderaar

Vooral in het voorjaar willen we weer een schone bestrating rondom het huis. Weg met die groene aanslag. Daarvoor gebruiken we meestal een groene aanslag verwijderaar of een algenreiniger. Dat werkt vaak prima, maar kan gevaarlijk zijn voor onze huisdieren.

Groene aanslag verwijderaar ruikt vaak lekker voor dieren

Groene aanslag verwijderaars bevatten vaak chemische stoffen die schadelijk kunnen zijn voor dieren als ze worden ingeslikt of in contact komen met de huid. Het is daarom belangrijk om voorzorgsmaatregelen te nemen bij het gebruik van deze producten en ze buiten bereik van dieren te houden. Juist omdat onze honden, en vooral katten, ze zo lekker vinden ruiken.

Wat doen deze algenreinigers bij onze dieren?

Veel werkzame stoffen (quaternaire ammonium verbindingen) in de groene aanslagreinigers hebben een bijtende werking op slijmvliezen. Vooral van het veel gebruikte stofje didecyldimethylammoniumchloride is dit bekend. Wanneer een kat over een zojuist behandelde bestrating loopt, dan gaat zij daarna haar pootjes schoon likken. Zo loopt ze kans op lelijke zweren op haar tong en wangslijmvlies. Kwijlen en niet meer kunnen eten zijn vaak het gevolg. Het is dus zaak om dit te voorkomen.

Hoe verwijder ik groene aanslag zonder gevaar voor dieren?

Er zijn verschillende manieren om groene aanslag te verwijderen zonder gevaar voor dieren:

  1. Voorop staat dat waar de zon verschijnt, vaak de groene aanslag verdwijnt. Daarbij bevordert water ook de vorming van mos en algen. Zorg dus voor een goede afwatering. En snoei voldoende om zo de zon te laten schijnen over uw bestrating.
  2. Gebruik heet water en een harde borstel om de aanslag weg te schrobben. Deze methode is milieuvriendelijk en veilig voor huisdieren. Uiteraard kan ook een hogedrukreiniger worden ingezet.
  3. Schuur de groene aanslag (algen, mos) weg met zand. Regelmatig vegen en schrobben met zand op de tegels werkt verrassend goed. Met name brekerzand (invegen nieuwe bestrating) is behoorlijk scherp waardoor het extra schuurt.
  4. Veel mensen gebruiken azijn tegen groene aanslag (mos, algen) op hun terras of bestrating, maar dit is niet toegestaan. Het gebruik van azijn tegen onkruid en groene aanslag kan een risico vormen voor mens en milieu. In Nederland zijn bestrijdingsmiddelen met azijnzuur te koop die particulieren hiervoor wél mogen gebruiken op verharde delen van de tuin. Deze toegelaten middelen zijn veilig mits de gebruiksaanwijzing wordt opgevolgd (bron: RIVM risico’s particulier gebruik azijn).
  5. Gebruik een commerciële reiniger die speciaal is ontworpen om groene aanslag te verwijderen zonder schade aan te richten aan planten en dieren. Lees altijd de instructies en waarschuwingen op de verpakking voordat u het gebruikt.

Ongeacht welke methode u kiest, zorg ervoor dat u de oppervlakte goed naspoelt met schoon water om eventuele resten van de reiniger te verwijderen voordat uw hond of kat weer toegang geeft tot het behandelde gebied.

Toch in aanraking gekomen met groene aanslagreiniger?

Als u vermoedt dat uw huisdier in contact is gekomen met een groene aanslag verwijderaar, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. Neem de verpakking van de reiniger dan mee naar uw dierenarts.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Mag mijn hond pindakaas hebben?

Hond likt bedachtzaam aan een lepel met pindakaas.

Wie is er niet groot mee geworden? Pindakaas, lekker vers gesmeerd op een snee brood. Heerlijk toch? Dat vinden veel honden ook. De smaak van pindakaas is voor veel honden een lekkernij. Maar is pindakaas wel gezond voor honden?

Let op het Pindakaas etiket

Hond kijkt naar een potje pindakaas

Pindakaas wordt gemaakt door pinda’s fijn te stampen. Vaak worden er daarbij nog extra ingrediënten zoals, suiker, zoet en zoetstoffen toegevoegd. Voor uw hond is het beter wanneer die toevoegingen niet in de pindakaas zitten. Dus kijk op het etiket of er geen zout, suiker of zoetstoffen zijn toegevoegd. Met name de zoetstof Xylitol kan de suikerspiegel in het bloed van uw hond flink laten dalen en uw hond goed ziek maken.

Pindakaas als smaakje toegevoegd

Juist omdat honden de smaak van pindakaas zo lekker vinden, wordt deze smaak toegevoegd aan producten voor honden die ze op zich niet zo lekker vinden. Bijvoorbeeld aan Glandex, een product om anaalklier problemen te voorkomen. Ook wordt pindakaas wel in knijptubes wel gebruikt als beloning voor honden of als tandpastasmaakje. En er zijn speeltjes met een pindakaas smaakje, zoals een likpuzzel en een speelbot.

Pindakaas koekjes bakken

Wilt u een lekker pindakaas koekje voor uw hond bakken? Hier ziet u hoe eenvoudig dat gaat.

Hoeveel pindakaas mag mijn hond?

Uw hond mag dus zeker verwend worden met pure pindakaas (zonder xylitol). En als lekker-maak-smaakje mag het ook zeker. Aangezien pinda’s echter wel behoorlijk calorierijk zijn is het beter om uw hond niet te veel pindakaas te geven. Dan voorkomt u overgewicht en alvleesklier problemen bij uw hond. Onze stelregel is, en dat geldt ook voor andere hondensnacks, geef niet meer dan 10% van de dagelijkse calorie intake van uw hond als snack. Smakelijk!

Vragen?

Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Neem gerust contact met ons op, email: info@dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Mag mijn hond eigenlijk wel banaan?

Is berenklauw gevaarlijk voor honden?

Berenklauw is gevaarlijk voor mens en dier

Ja, berenklauw is gevaarlijk voor honden. Berenklauw is gevaarlijk voor mens en dier. Gevaarlijk in die zin dat mensen en dieren na aanraking rode plekken, blaren en brandwonden kunnen oplopen.

Hoe ziet een berenklauw er uit?

Sap van de berenklauw kan gevaarlijk zijn voor honden

De stengel van de berenklauw is lichtbruin, die van de reuzenberenklauw is rood gevlekt. Deze stengels kunnen tot 10 cm dik worden. De berenklauw heeft enorme bladeren van 1 tot wel 1.5 meter lang. De bladeren zijn behaard, grog gezaagd en diep ingesneden. De berenklauw bloeit langdurig met witte bloemschermen, zo groot als een parasolletje. Prachtig om te zien. De berenklauw is ook een hele snelle groeier.

Waar komt de berenklauw voor?

De berenklauw en ook de reuzenberenklauw komen steeds meer in Nederland voor. Vooral op zonnige en licht beschaduwde plaatsen. Ze hebben het liefst een vochtige voedselrijke grond. Vaak zijn de terreinen waar ze voorkomen sterk door de mens beïnvloed. Dus ook op die plaatsen waar u mogelijk uw hond uitlaat. Parken, plantsoenen, dijken, oevers, wegbermen en tuinen, daar vertoeft de berenklauw graag.

Wat van de berenklauw is gevaarlijk voor dieren?

Het sap van de berenklauw is gevaarlijk. Dit sap bevat namelijk furocoumarinen. Wanneer en dier of mens in aanraking komt met dit sap en de zon schijnt dan kunnen de gevolgen daarvan op de huid zichtbaar zijn. Wanneer het sap in de ogen komt, dan kan dat zelfs tot blindheid leiden.

Wat gebeurt er na aanraken van een berenklauw?

Berenklauw-hond-sap-gevaar

Wanneer een hond bijvoorbeeld met zijn neusrug in contact komt met een berenklauw dan kunnen er blaren ontstaan. Meestal na zo’n 24 uur. Enkele uren daarna worden de blaren groter en ze lijken dan op ernstige brandwonden. Genezing treedt altijd op, maar pas na 1 tot 2 weken. Er kunnen dan wel littekens ontstaan en de huid kan bruin verkleuren.

Welke dieren eten berenklauw?

Schapen eten berenklauw op. Sterker nog schapen vinden berenklauw echt lekker en zijn zo dan ook effectieve bestrijders van de berenklauw. Schapen houden de planten kort en zo kan het zaad van de berenklauw zich niet verspreiden. Ook runderen kunnen de Kaukasische berenklauw eten. In de Gelderse Poort wordt ze massaal gegeten door de runderen nadat ze deze plant ontdekt hadden. Mogelijk dat nog meerdere dieren deze plant gaan ontdekken, het is immers een plant die nog maar relatief kort in Nederland is.

Is gedroogde berenklauw gevaarlijk?

Nee, goed gedroogde (stengels) berenklauw is niet gevaarlijk. Dat komt omdat gedroogde berenklauw geen sap meer bevat. Zelfs de haren van de berenklauw verliezen dan hun irriterende werking. Dat geldt voor mens en dier en dus ook voor honden en paarden.

Behandeling hond met berenklauw

Hond wassen na contact met berenklauw

Wanneer u vermoedt dat uw hond in contact is geweest met een berenklauw en u ziet nog niets aan uw hond, dan kunt u het beste de vacht en de hele hond royaal uitspoelen met water. Daarbij en daarna is het belangrijk dat u er voor zorgt dat uw hond een week lang niet in de zon komt. Wanneer uw hond wel verschijnselen heeft, zoals blaren en brandwonden, ga dan naar uw dierenarts. Uw dierenarts kan de diagnose stellen en eventuele brandwonden behandeling instellen.

De Maxani Honinggel en de L-Mesitran Soft Wondgel kunnen ondersteunen bij 1e en 2e graads brandwonden.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Houdt de Corona-zelftest weg bij uw hond

Corona zelftest is giftig voor honden

Veel Nederlandse huishoudens hebben de Corona-zelftest in huis. U kunt deze zelftest het beste opbergen buiten het bereik van uw hond. In deze zelftest zit namelijk een giftig stofje voor honden. Zo ontdekte collega dierenarts Peter Klaver onlangs.

Covid-zelftest gepikt en kapot gebeten

Dierenarts Peter Klaver vertelt: “De 10 maanden oude pup Chani had het plastic buisje van de Flowflex Covid19-zelftest van de tafel gepikt en kapot gebeten. Enkele uren later was Chani niet in orde. De jonge hond had zo een heel onrustige nacht en de eigenaar ook”.

Corona-zelftest giftig voor honden

“De volgende dag kwam Chani bij mij op het spreekuur”, zo vervolgt dierenarts Peter Klaver. Chani at en dronk niet meer en had de hele nacht gehoest en gebraakt. Het vocht liep de Ierse Setter pup uit de neus en uit de ogen en hij was niet vooruit te branden. Peter Klaver constateerde dat de enige verklaring voor deze ellende was het kapot bijten van het plastic buisje van de buffervloeistof van de Flowflex Covid-zelftest.

Giftig stofje Sodium azide

Peter Klaver belde direct met het RIVM-Vergiftigingencentrum, echter daar was geen informatie over deze Covid-test aanwezig. De verontruste eigenaar van Chani ging op verder onderzoek uit en constateerde dat de buffervloeistof van de Flowflex het giftige Sodium azide bevat. De 5 ml vloeistof in de test kan zo na opname honden behoorlijk ziek maken, met name jonge en zwakke en zieke honden.

Geen informatie op de bijsluiter

Op de bijsluiter van de Covid-zelftest is geen informatie over de samenstelling of giftigheid te vinden. Dat komt omdat het een medisch hulpmiddel betreft en dat valt onder de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Goed om te weten.

Conclusie van dierenarts Peter Klaver

Peter Klaver concludeert: “Houd de COVID-zelftest weg bij honden en misschien ook weg van (kleine) kinderen”, want het ongeluk zit in een klein pipetje!” U kunt hier het hele verhaal van Peter Klaver over de Covid-zelftest lezen.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl
Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

MDR1 Gendefect test hond

Er zijn honden die gevoeliger zijn voor bepaalde medicijnen. Vaak missen deze honden het zogenaamde MDR1 gen. MDR1 staat voor Multidrug Resistance gen 1. Deze afwijking wordt MDR1-mutatie genoemd. Wanneer u of uw dierenarts niet weet of uw hond dit gen mist, dan kan het toedienen van bepaalde diergeneesmiddelen riskant zijn. Vandaar dat het verstandig kan zijn uw hond te laten testen op dit MDR1 gen. Vooral bij Collies en Collie-achtigen is dit van belang, aangezien de afwijking MDR-mutatie hier vaker voorkomt.

Het gen MDR1

Het gen MDR1 komt normaal gesproken op 2 plekken in de chromosomen van honden voor. Dat geldt voor vrijwel alle genen omdat alle chromosomen dubbel aanwezig zijn in het lichaam. Wanneer er maar MDR1 gen aanwezig is, de hond is dan drager van de afwijking, dan is een hond al gevoeliger voor bepaalde diergeneesmiddelen. Wanneer beide MDR1’s ontbreken dan is er sprake van een echte lijder en is de gevoeligheid voor die bepaalde diergeneesmiddelen veel groter.

De MDR1 test

U kunt uw hond laten testen op de afwezigheid van het MDR1 gen. Uw dierenarts zal hiervoor bloed bij uw hond afnemen en dit door het van Haeringen lab laten testen. De kosten van een dergelijke test variëren van 50 tot 70 Euro, excl. bloedafname.
De MDR1 DNA-test kent 3 verschillende uitslagen:

  1. Vrij: uw hond heeft 2 gezonde genen, is vrij van het defect en kan de afwijking dus ook niet doorgeven aan de volgende generatie.
  2. Drager: uw hond heeft één gezond gen en één defect gen en kan het defecte gen aan de helft van zijn nakomelingen doorgeven. Dragers kunnen bij toediening van bijvoorbeeld een normale dosering Imodium (loperamide) of bij toediening van een hoge dosering ivermectine vergiftigingsverschijnselen krijgen.
  3. Lijder: uw hond heeft 2 defecte genen en geeft het defecte gen aan al zijn nakomelingen door. Lijders krijgen vergiftiging verschijnselen bij toediening van risico diergeneesmiddelen. Deze honden tonen de overgevoeligheidsreacties in de meest ernstige mate.

Welke diergeneesmiddelen zijn een risico voor honden met MDR1 mutatie?

Van een aantal diergeneesmiddelen en geneesmiddelen weten we zeker dat ze een risico vormen voor honden met een MDR1 mutatie.

  • Loperamide (imodium, een diarreeremmer).
  • Ivermectine, selamectine (Stronghold), milbemycine (Milbemax) en moxidectine (Advocate).
  • Dexamethason (anti allergie en ontstekingen), acepromazine (verdoving), butorphenol (pijnstiller), digoxine (hart), cyclosporine (onderdrukt afweer), ebastine (anti allergie), doxorubicine, vinblastine, vincristine (chemotherapie), grepafloxacine, sparfloxacine (antibiotica).

En er zijn een aantal medicijnen waarvan we het niet zeker weten, maar die mogelijk wel een risico vormen voor honden met een MDR1 mutatie.

  • Morfine (pijnstiller).
  • Rifampicine (antibioticum).
  • Domperidon en ondansetron (antibraak).
  • Quinidine of chinidine (hart).
  • Etoposide, mitoxantrone, paclitaxel (chemotherapie).

Deze lijst met risico medicijnen neemt nog steeds toe. U kunt op de site van de Washington State University de actuele MDR1 lijst vinden.

Bij welke rassen komt het medicijn risico door MDR1 mutatie voor?

De MDR1 gen mutatie komt van oorsprong voor bij de working sheepdogs, de Engelse schapendrijversrassen. Nu zien we het bij vele Collie rassen en Collie-achtigen.

  • Collie, Schotse herder
  • Australian Shepherd
  • Border Collie
  • English Shepherd
  • Duitse herder
  • Zwiterse witte herder
  • Langharige Whippet
  • Silken Windhounds
  • Old English Sheepdog
  • McNab
  • Honden met Collie-bloed

Advies MDR1 Gen mutatie

Wanneer u een hond heeft van een ras dat mogelijk de MDR1 gen mutatie bij zich kan hebben dan is het het beste wanneer u hierop tijdig laat testen. Zeker wanneer u een nestje wilt van uw hond.

Vragen?

Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Neem gerust contact met ons op, email: info@dierapotheker.nl


Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Dodelijk Jacobskruiskruid voor paarden

In Nederland is het giftige Jacobskruiskruid van nature aanwezig en ecologisch van betekenis. Het plantje is voor zoogdieren (ook voor mensen) zeer giftig en in een aantal landen bestaat al een verdelgingsplicht. In Nederland wordt dan ook vooral in agrarische gebieden zoveel mogelijk voorkomen dat het Jacobskruiskruid plantje zich kan verspreiden. Het plantje verspreidt zich razendsnel, een volwassen plant produceert namelijk 75.000 tot 200.000 zaadjes die ver door de wind worden meegevoerd. De plant komt inmiddels in heel Nederland voor.

Bloempjes van Jacobskruiskruid lijken op margrietjes

Hoe herken ik het Jacobskruiskruid plantje?

Jacobskruiskruid is een plantje dat felgeel bloeit vanaf de 2e helft van juni tot in oktober. De bloemen vormen samen een soort slordige gele paraplu. Deze bloempjes lijken op kleine gele margrietjes, een plat hartje met straalsgewijze kroonblaadjes. Kenmerkend is de paarse stengel waaraan de bloemen groeien. Deze stengel zie je na droging ook terug in het hooi. Wanneer het plantje nog niet bloeit dan zie je duidelijke rozetten. Het eerste Jacobskruiskruid zaad rijpt al vanaf juli.

Hooi grootste Jacobskruiskruid gevaar voor paarden

De meeste dieren mijden de plant, maar als het plantje terecht komt in hooi of kuilvoer wordt het gewoon gegeten. Het plantje verliest zijn giftige werking niet na droging en het gif verspreidt zich zelfs door het hele hooi. In landen waar Jacobskruiskruid voor komt sterven jaarlijks vele paarden, koeien en ander vee door het eten van giftig hooi of kuilvoer. Alleen in Engeland vielen in 2008 al meer dan 6000 slachtoffers onder paarden. Ook komt het voor dat paarden die in de winter buiten staan, afgestorven Jacobskruiskruid eten omdat het dan door uitdroging de vieze smaak kwijt is. Zowel de bladeren als de bloemen zijn giftig en het gif wordt permanent in de lever opgeslagen en veroorzaakt daar ernstige schade. De dodelijke hoeveelheid is ongeveer 3 tot 7% van het lichaamsgewicht. Omdat het gif permanent wordt opgeslagen kan het wel 10 jaar duren eer die dodelijke hoeveelheid is bereikt. Er is geen tegengif en genezing is onmogelijk.

Symptomen vergiftiging met Jacobskruiskruid

Een vergiftigd paard kan de volgende symptomen vertonen: doffe vacht, sloom, verminderde eetlust, gewichtsverlies en overgevoeligheid voor zonlicht. In het laatste stadium is er sprake van zwalkende gang, pijn, verlies van gezichtsvermogen, moeilijk slikken en uiteindelijk totale verlamming. Als deze symptomen zich voordoen is het dier al zwaar vergiftigd en is redding niet meer mogelijk. De ziekteperiode varieert van een paar dagen tot maanden. 

Bestrijding Jacobskruiskruid

In hooi kan de plant herkend worden aan de paarsachtige stengels. In dat geval dient het hele pak vernietigd te worden. Jongere planten hebben vaak nog geen paarse stengels en zijn daarom niet goed herkenbaar. Het plantje zelf is moeilijk te bestrijden. Na maaien of uittrekken produceert de plant nog steeds zaadjes en bovendien kunnen zaadjes na jaren alsnog tot ontkieming komen. In een jong stadium kan het plantje chemisch worden bestreden maar oudere planten zijn hiertegen bestand. Regelmatig maaien (minimaal 2x per jaar) verdraagt de plant minder goed. Omdat het in gedroogde vorm voor vee wel weer aantrekkelijk is om te eten en omdat de plant nog steeds zaad aanmaakt, moet de plant na verwijdering vernietigd worden. Draag bij uittrekken altijd handschoenen want het Jacobskruiskruid is voor mensen ook giftig via de huid. Er zijn inmiddels goede resultaten bereikt met het strooien van kunstmest op de Jacobskruiskruid plantjes en overall in de wei. Het Jacobskruiskruid groeit namelijk met name graag op arme gronden.

Vragen?

Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Neem gerust contact met ons op, email: info@dierapotheker.nl


Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Vergiftiging kat

Veel vergiftigingen die bij de hond voorkomen kunnen ook bij de kat optreden. Echter omdat een kat niet zo snel alles op eet wat de kat maar tegenkomt, zien we dit maar zelden. De kans dat een kat bewust vergiftigd wordt door een kwaadwillend iemand is mede daarom ook zeer klein.

Kat is gevoelig voor bepaalde vergiftigingen

Wel zijn er een aantal vergiftigingen die juist bij de kat voorkomen. Dat komt doordat een kat niet zo goed is in een bepaald onderdeel van de stofwisseling. Namelijk de glucuronidatie, waar mens en hond juist wel goed in zijn. Hierdoor zijn katten bijzonder gevoelig voor een vergiftiging met paracetamol, lelies en het anti-vlooienmiddel permethrin.

Waarvoor is een kat gevoelig?

  • Lelies zijn bijzonder giftig voor een kat. Drinken van het water waarin de lelies staan kan voor een kat al fataal zijn. Dit komt doordat er een acuut nierfalen optreedt.
  • Permethrin, het anti-vlooienmiddel, geeft na opname door een kat speekselen, sloom worden, spierrillingen, braken, zwalkend bewegen, niet meer eten en ademnood.
  • Paracetamol is al snel giftig voor de kat. Vanaf 10 mg/kg geeft Paracetamol al ongewenste verschijnselen bij de kat. Zo kan acuut leverfalen het gevolg zijn en wat het heel lastig maakt voor de kat is dat de rode bloedcellen geen zuurstof meer kunnen vervoeren, met alle gevolgen van dien.
  • Ratten-en muizengif op basis van Alfa-Chloralose geeft bij de kat veel eerder en heftigere verschijnselen dan bij de hond. De symptomen treden snel op en vooral het centrale zenuwstelsel van de kat wordt getroffen.
  • Bieslook, knoflook en uien (allium) beschadigen na opname al gauw de rode bloedcellen van de kat.

Neem bij een vergiftiging bij uw kat direct contact op met uw dierenarts.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, email: info@dierapotheker.nl

Dierenarts drs. Robin Holle kijkt u aan

Drs. Robin Holle
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl