Maand: april 2018

Geplaatst op

Jeuk bij de hond

Jeuk bij hond bijt in staart
Wat zijn de symptomen? Jeuk uit zich in krabben, bijten en likken. Ook schudden met de kop, met de kop over de grond schuren en met de poten langs de kop schuren worden gezien. Dieren kunnen flink verharen, een schilferige of vette huid hebben en een vervelende geur krijgen. De vacht kan roodbruin gaan verkleuren op plekken waar de hond veel likt.

Wat zijn de oorzaken voor jeuk?

Er zijn vele oorzaken mogelijk. Veel voorkomende oorzaken zijn:
  • Allergie (zie ook het artikel over allergie)
  • Parasieten, zoals vlooien en mijten
  • Schimmel- of gistinfectie
  • Bacteriële infectie
  • Immuunstoornis
  • Hormoonstoornis, bijvoorbeeld de ziekte van Cushing en hypothyreoïdie
  • Etc.

Hoe stellen we de diagnose?

We beginnen met een algemeen onderzoek en stellen vragen over de symptomen. We controleren of er vlooien aanwezig zijn en starten eventueel een vlooienbehandeling. Daarna maken we een huidafkrabsel om mijten uit te sluiten. Ook kan een schimmelkweek worden ingezet. Wanneer deze onderzoeken geen resultaat geven, wordt een hypoallergeen dieet gestart. Hierbij krijgt de hond gedurende 6 weken uitsluitend een specifiek dieet voorgeschreven. Mocht ook dit geen resultaat geven, dan kunnen we bloedonderzoeken en huidtesten doen om eventuele atopie aan te tonen. Eventueel kunnen ook nog huidbiopten genomen worden.

Waaruit bestaat de behandeling?

Om jeuk bij de hond doelgericht te behandelen is het belangrijk om de onderliggende oorzaak te vinden. Door stap voor stap de oorzaken te onderzoeken, kun je erachter komen wat het beste plan van aanpak is. In sommige gevallen wordt dan wel gekozen voor een tijdelijke onderdrukking van de jeuk met medicatie.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl
Geplaatst op

Hotspot hond

Hot spot hond dierenarts onderzoek
Wat is een hotspot? Een hotspot, of pyotraumatische dermatitis, is een lokale natte huidontsteking die de hond zelf veroorzaakt door te likken, bijten of krabben. Ze kunnen in enkele minuten ontstaan en zich binnen enkele uren flink uitbreiden. De oorzaak ligt meestal in een jeukprikkel. Dit kan bijvoorbeeld een vlooien- of teken- of muggenbeet zijn, een doorntje, een grasaar, een allergie of een oorontsteking. Ook klitten en losse haren kunnen jeuk geven. De hond maakt zelf de huid kapot en er ontstaat snel een ontsteking. Deze geeft ook weer jeuk, waardoor de hond nog meer aan de plek zal zitten. Zo ontstaat een vicieuze cirkel met snelle uitbreiding van de hotspot. Een hotspot kan bij alle rassen voorkomen, maar zien we vooral bij honden met een dikke ondervacht zoals de labrador, golden retriever, Duitse herder en berner sennenhond.

Wat zijn de symptomen?

Een hotspot ziet eruit als een natte, rode plek die zich op elk deel van het lichaam kan bevinden. De hond heeft tekenen van (meestal erge) jeuk en de plek zelf is vaak erg pijnlijk.

Hoe stellen we de diagnose?

Op basis van de symptomen kan een hotspot worden vastgesteld. Daarnaast zullen we altijd zoeken naar de onderliggende oorzaak. Heel vaak is deze echter niet (meer) te vinden.

Waaruit bestaat de behandeling?

Omdat een hotspot zich zeer snel kan uitbreiden, is het belangrijk zo snel mogelijk de vicieuze cirkel te doorbreken. Dit kan met verschillende maatregelen:
  • Vacht rondom de hotspot kaalscheren. Let op, dit kan erg pijnlijk zijn en bij sommige honden is een lichte narcose nodig om dit goed te kunnen doen.
  • Schoonmaken van de hotspot met bijvoorbeeld betadineoplossing.
  • Lokale behandeling met zalf of Dermacool Hot Spot.
  • Voorkomen dat de hond nog aan de plek kan zitten, bijvoorbeeld met een kap/kraag. De wond zelf het liefst niet afdekken, deze kan dan nog meer gaan broeien.
  • Een injectie met een jeukremmend middel (corticosteroïden).
  • Eventueel een behandeling met antibioticum. Dit doen we alleen als de ontsteking zeer uitgebreid en diep is.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl
Geplaatst op

Demodex (puppy schurft) bij de hond

Demodex mijt bij de hond ook wel puppy schurft genoemnd

Wat is Demodex, puppy schurft?

Demodex is een mijt. Pups krijgen deze mijt in de eerste levensdagen van hun moeder. Demodex wordt ook wel puppy schurft genoemd. De mijten bevinden zich voornamelijk in de haarzakjes. Demodex mijten kunnen ook bij gezonde honden in kleine aantallen voorkomen.

Welke honden krijgen een Demodex infectie?

Iedere hond heeft Demodex mijten, maar een enkele hond ontwikkelt een Demodex infectie. Bij een dergelijke infectie zijn er heel veel Demodex mijten aanwezig op de hond en die geven dan een ontstekingsreactie van de hondenhuid. Deze infectie wordt ook wel puppy schurft genoemd. Het is inderdaad een schurftvorm, maar deze kan ook bij oudere honden voorkomen. Vaak is de oorzaak van de Demodex infectie een verminderde afweer van de hond, de hond heeft dus minder weerstand. Demodex komt het meest voor bij honden tussen de 3 en 18 maanden jong, (zeer) oude dieren, soms bij drachtige dieren of niet-gesteriliseerde dieren als gevolg van hormonale veranderingen en bij dieren met ziekten die het immuunsysteem verzwakken. Daarnaast is van prednison(-achtige) medicatie bekend dat deze het immuunsysteem onderdrukt en daarmee het risico op een Demodex infectie vergroot.

Kan Demodex andere dieren en mensen besmetten?

Nee, een Demodex mijt kan niet overleven op een mens, kat of knaagdier. Ook een besmetting van hond naar hond met Demodex komt niet voor, uitgezonderd bij pups.

Symptomen Demodex hond

Wat zien we bij een hond met een Demodex infectie?

  • Kale plekken, schilfering, rood/grijs/zwart verkleuring huid.
  • Vooral op de poten en de kop (rondom ogen en bek).
  • Beperkte aantasting (lokaal) tot over het hele lichaam van de hond (gegeneraliseerd).
  • Bijkomende bacteriële infecties: puistjes, vochtige plekken, open wonden en korstvorming.
  • Jeuk en pijn.
  • Symptomen van een onderliggend probleem.

Diagnostiek schurft hond

  • Demodex mijten aantonen in een huidafkrabsel onder de microscoop. Huidafkrabsels met een scherp lepeltje van meerdere plekken met aangetaste huid tot bloedens toe. De Demodex mijten zitten namelijk in de haarfollikels.
  • Eventueel microscopisch onderzoek afdrukpreparaten huid en bacteriekweek.
  • Eventuele onderliggende oorzaak vast stellen.

Therapie Demodex hond

Er zijn verschillende mogelijkheden om de Demodex mijten te doden en de ontstekingen te behandelen.

  • De lokale vorm kan zonder behandeling herstellen. Dit duurt weken tot maanden. Risico is dat de mijt zicht toch steeds verder over het lichaam uitbreidt.
  • De belangrijkste therapie die geregistreerd is voor het gebruik tegen Demodex bij de hond, is een wassing met een oplossing van de anti-parasitaire stof amitraz. Ectodex is een veelgebruikt effectief diergeneesmiddel. Uw hond wordt regelmatig met de Ectodex oplossing gewassen (gehele lichaam of alleen enkele aangedane plaatsen), waarna de huid aan de lucht moet drogen. Vooraf scheren is het beste. Bijwerkingen kunnen voorkomen: sloomheid, braken en een rode huid kunnen optreden als bijwerkingen. Overleg daarom altijd met uw dierenarts.
  • Bij Demodex ontstekingen rondom de ogen en de oren is het gebruik van amitraz te riskant. Daarnaast kunnen bepaalde bijwerkingen ervoor zorgen dat het wassen met de amitraz vloeistof voor uw hond geen geschikte behandeling is. In deze gevallen zal gekozen worden voor het dagelijks toedienen van een vloeistof met het anti-parasitaire middel ivermectine (nooit bij Colli-achtigen) gedurende minimaal 4-6 weken. Uitsluitend op aangeven van uw dierenarts.
  • Soms worden pipetten met het anti-parasitaire middel moxidectine of selamectine voor frequente toediening in de nek voorgeschreven. Dit is uiteraard heel gemakkelijk voor u als eigenaar, maar de effectiviteit ervan is vele malen lager dan bovenbeschreven therapieën en het wordt dan ook voornamelijk gebruikt bij zeer milde lokale gevallen van Demodex infectie.
  • Bij bacteriële infecties kunnen speciale shampoos nodig zijn en soms zijn antibiotica geïndiceerd.
  • Aanpakken onderliggende oorzaak.
  • De huidbarrière kan worden verbeterd door lokaal te gebruiken producten en de lichamelijk conditie moet worden geoptimaliseerd door een goede voeding met de juiste aminozuren, vetzuren, vitaminen en mineralen en eventueel aanvullende supplementen. Vraag uw dierenarts.

Regelmatige controles

Om zeker te weten of de therapie tegen de Demodex mijten succesvol is, zijn periodieke controles door middel van microscopisch onderzoek van huidafkrabsels nodig. Zijn in de huidafkrabsels geen Demodex mijten meer aanwezig, dan zal nog drie weken door moeten worden behandeld. Zijn de huidafkrabsels vervolgens weer negatief op Demodex mijten, dan kan de behandeling worden gestopt.

Prognose Demodex hond

Voor jonge honden met een lokale Demodex infectie is de prognose goed. Behandeling met Ectodex is vaak succesvol. Bij sommige honden is Demodex lastig weg te krijgen, waardoor langdurige behandeling nodig is. Of en hoe snel een dier herstelt van een Demodex infectie is enerzijds afhankelijk van de ernst van de afwijkingen (lokaal of gegeneraliseerd) en anderzijds van een mogelijk aanwezige (wel of niet te behandelen) onderliggende oorzaak.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, bel 077-3982169 of email: info@dierapotheker.nl
Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Geplaatst op

De neus van hond en kat

Hond drukt zijn neus tegen de neus van een kat

De neus van de hond is ongeveer een miljoen keer gevoeliger dan onze neus. Instinctief wil een hond overal aan snuffelen met zijn neus, aan mensen, voorwerpen, andere honden, etc. Zo doet de hond allerlei informatie op tijdens de wandeling. Iedere keer dat je de hond uitlaat leest hij eigenlijk de lokale krant. Door het snuffelen weet hij weer de laatste stand van zaken in de buurt, wat er is gebeurd, wie er zoal is geweest en dat buuf momenteel in een moeilijke periode zit.

Veel zintuigcellen

In de hersenen van de hond zijn veel cellen bestemd voor het herkennen van geuren, bovendien zijn er veel zintuigcellen in de neus van de hond, die heel dicht bij elkaar liggen. Alle zintuigcellen voor het herkennen van geuren bij elkaar, nemen wel zo’n 130 cm2 oppervlak in beslag in de neus van de hond, bij de mens is dit 3 cm2.

Natte neus hond

Neus van een hond in close-up

Een hondenneus is vaak wat vochtig. Door het snuffelen worden bepaalde cellen in de neus geactiveerd, die vocht aanmaken. De geurdeeltjes worden door dit vocht opgelost en zo beter in contact gebracht met de reukcellen.
Een hond vertrouwt dus allereerst op zijn neus, dat is bij de kat net wat anders. Een kat luistert en kijkt in eerste instantie met oog en oor, pas dan gebruikt hij zijn neus. Alleen op korte afstand zoekt een kat wel met zijn neus. Leg maar een eens een kattensnoepje vlak voor de kat neer…

Kat ruikt ook met zijn mond

Kat kijkt voor zich uit met zijn mond een beetje open

De kat kan behalve met zijn neus, ook op een andere manier ruiken. Dat doet de kat met het orgaan van Jacobsen, een klein orgaan in zijn mond. Hiermee worden specifieke geuren opgevangen, vooral sterke, zoals die van krolse katten en kattekruid. Door zijn bekje een klein beetje te openen kan de kat dan de geur ruikproeven: het zogenaamde “flehmen”.

Geur doet eten

Geur is verbonden met smaak. Als een kat honger heeft dan wil hij eten, uiteraard. Echter dit hongergevoel is bij ons mensen voldoende om te gaan eten. Bij een kat niet, hij moet ook ruiken. Dit valt vooral op bij katten die vaak verkouden zijn, zij kunnen snel vermageren. Ook bij oudere katten neemt het reukvermogen af, een speciaal voer dat sterker ruikt, kan de kat dan verleiden om toch te eten.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl
Dierenarts drs. Robin Holle kijkt u aan
Drs. Robin Holle
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Geplaatst op

Bloedoor hond

Wat is een bloedoor? Bij een bloedoor (othematoom) is er een ophoping van bloed in de oorschelp tussen de huid en het kraakbeen. De oorschelp is dan duidelijk verdikt en gaat hangen. In de oorschelp zitten veel bloedvaatjes die kunnen gaan bloeden als ze beschadigd raken. Dit gebeurt bijvoorbeeld door krabben, schuren, klapperen met de kop of doordat het oor ergens tegenaan slaat. Vaak ligt een oorontsteking ten grondslag aan een bloedoor.

Wat zijn de symptomen?

De oorschelp is verdikt over een klein gedeelte of over de hele schelp. Het oor hangt af, de hond klappert vaak met de kop en het is pijnlijk.

Hoe stellen we de diagnose?

Op basis van de symptomen kan een diagnose worden gesteld. Verwarring met een abces (ophoping van pus) in het oor komt voor. Vaak is er dan ook een beschadiging op de oorschelp aanwezig en is de hond ziek. Ook zal de dierenarts kijken naar een onderliggende oorzaak.

Waaruit bestaat de behandeling?

Er zijn verschillende mogelijkheden. Waar voor gekozen wordt, hangt af van de patiënt en situatie. De dierenarts zal u daarover informeren. Het is wel altijd belangrijk om ook een eventueel onderliggende oorontsteking te behandelen.
  • Afwachten. Dit is eigenlijk geen goede optie. Het bloed zal uiteindelijk na een lange tijd wel door het lichaam worden opgeruimd, maar daarbij ontstaat een ‘bloemkooloor’. Dit is een verschrompelde oorschelp die ontstaat doordat het bindweefsel samentrekt. Dit blijft vaak pijnlijk en het zorgt ook voor een vernauwing van de gehoorgang waardoor er eerder een oorontsteking kan ontstaan.
  • Aanprikken en leegzuigen. Hierbij wordt met een naald het bloed uit het oor gezogen. Dit doen we niet vaak meer. Het is pijnlijk, leidt makkelijk tot infectie en is weinig succesvol. Het oor loopt vaak gauw weer vol, waardoor de behandeling  meestal meerdere keren herhaald moet worden.
  • Opereren. Dit is over het algemeen de beste optie. De hond moet hiervoor onder algehele narcose, omdat het oor erg pijnlijk is. Aan de binnenzijde van de oorschelp wordt een snede gemaakt waardoor het bloed eruit kan lopen. Daarna wordt een groot aantal hechtingen door de gehele oorschelp gezet, om de verschillende lagen van het oor als het ware weer aan elkaar te laten plakken. De bloeding wordt zo gestopt en het oor krijgt de kans te herstellen. Uiteindelijk zal de oorschelp weer mooi genezen.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl
Geplaatst op

Allergie bij huisdieren

Jeuk en huidklachten hond en kat

Allergieën of overgevoeligheidsreacties kunnen de oorzaak zijn van ernstige en langdurige jeuk- en huidklachten bij onze huisdieren. En die klachten kunnen variëren van een beetje jeuk tot onophoudelijk bijten, krabben en likken, soms zelfs tot bloedens toe.

Vaak geen allergie

De meeste dieren met jeuk hebben geen allergie. De belangrijkste oorzaak van jeuk blijft vlooien. En dit kunt u met een goed vlooienmiddel zelf behandelen en zelfs voorkomen. Maar bij vlooien hebben de dieren vaak jeuk bij hun staart en op hun rug. Terwijl je bij een allergie vooral jeuk ziet aan de kop, oorschelpen, poten en de buik. De dieren likken en bijten aan hun poten en tussen hun tenen, schuren met hun kop over de grond en krabben aan buik en oren. De huid verkleurt zwart door de voortdurende irritatie en er zitten kleine puistjes op die later openbarsten en kleine korstjes vormen.

Andere oorzaken uitsluiten

Allergieën komen voor bij alle dieren en rassen. Maar sommige rassen zijn er extra gevoelig voor zoals Golden Retrievers, Terriërs en Poedels. Om vast te kunnen stellen of een dier een allergie heeft is het nodig eerst alle andere oorzaken van huidproblemen uit te sluiten. Vlooien, luizen, teken, vachtmijten en schimmels kunnen allemaal huidklachten geven. En er bestaan ook ziekten aan de huid zelf.

Om een voedselallergie uit te sluiten kan het dier gedurende enkele weken op speciaal dieetvoer worden gezet. Is er verbetering dan is een voedselallergie waarschijnlijk de oorzaak van de klachten geweest. De simpelste oplossing is dan levenslang speciaal dieetvoer.

Allergietest hond

Zijn alle andere oorzaken uitgesloten dan kan er net als bij mensen een allergietest worden gedaan. Dit kan via bloedonderzoek of door een huidtest. De huid wordt dan ingespoten met een aantal stoffen waarvan bekend is dat ze vaak problemen geven.

Allergie hond behandelen

Als er is vastgesteld waarvoor uw huisdier allergisch is dan zijn er verschillende manieren om dit te behandelen. Met medicijnen kunnen de klachten redelijk de kop worden ingedrukt, maar in de meeste gevallen betekent dit dat het dier levenslang die medicijnen nodig heeft. Een andere behandeling is het zogenoemde desensibiliseren. Het dier wordt dan gedurende een aantal maanden ingespoten met een steeds grotere dosis van de stof die de allergie veroorzaakt.  Bij deze behandeling raakt het lichaam langzaam gewend aan die stof, waardoor de allergie langzaam afneemt. Bij deze methode is ongeveer 80% kans op succes. Het dier is dan langdurig van zijn klachten verlost. In sommige gevallen moet de behandeling na verloop van tijd herhaald worden. 

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, bel 077-3982169 of email: info@dierapotheker.nl
Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Geplaatst op

Allergie bij de hond

Wat is een allergie?

Bij een allergie reageert het afweersysteem van het lichaam overmatig op een bepaalde stof. Een hond kan bijvoorbeeld een afweerreactie krijgen tegen bepaalde pollen of stof, maar ook tegen voedsel of vlooien. Een allergie is de meest voorkomende oorzaak van jeuk en huidproblemen bij de hond.

Wat zijn de symptomen?

Bij een allergie is sprake van jeuk. Deze kan variëren van mild tot ernstig en kan op het hele lichaam of alleen op bepaalde plaatsen voorkomen. De hond kan krabben, bijten of likken. Voorkeursplekken zijn de ondervoetjes, oksels en liezen. Bij een allergie zie je in eerste instantie vaak geen afwijkingen aan huid of haren. Door al het krabben, bijten en likken kan de vacht rood verkleuren en de huid kan rood worden en wondjes vertonen. Verder kunnen ook de oren mee gaan doen. Soms zien we bij een allergie zelfs alleen maar een oorontsteking.

Bij een allergie is de huidbarrière niet meer zo goed. De huid is dan gevoeliger voor het ontstaan van secundaire infecties, zoals gisten en bacteriën. Deze leiden tot verergering van de symptomen.

Welke soorten allergieën zijn er?

Er zijn verschillende soorten allergieën. Aan de hand van de symptomen kan je geen duidelijk onderscheid maken tussen deze allergieën. Het kan soms een hele zoektocht zijn voor duidelijk is om wat voor allergie het gaat. Een systematische aanpak is dan ook van belang.

Vlooienallergie

Dit is de meest voorkomende allergie. Vaak zie je jeuk aan onderrug en liezen. Een enkele vlooienbeet kan al heftige jeuk geven. Zie ook het artikel over vlooien.

Voedselallergie

Hierbij is een hond allergisch voor een bestanddeel in het voer. De meest voorkomende allergenen zijn kip, rund, zuivel en tarwe. Een allergie kan op elke leeftijd ontwikkelen, maar begint vaak al bij jonge honden. Ook als een hond al jarenlang hetzelfde voer krijgt, kan daar een allergie voor ontstaan. Het meest voorkomende verschijnsel is jeuk. Bij 10-15% van de honden zien we ook maagdarmklachten zoals braken, diarree en winderigheid.

Atopie

Een atopie is een allergie voor bepaalde stoffen in de omgeving, zoals mijten, pollen en grassen. Het kan seizoensgebonden zijn, maar ook het hele jaar door verschijnselen geven (bijvoorbeeld bij huisstofmijt). Bij bepaalde rassen, zoals de West Highland White Terrier, komt deze allergie veelvuldig voor.

Contactallergie

Deze vorm van allergie komt het minst vaak voor. Hierbij reageert een hond allergisch door contact met een bepaalde stof, zoals een voerbak of een bepaald soort schoonmaak- of wasmiddel. De jeuk zal dan op de plekken gelokaliseerd zijn die met die stof in aanraking komen.

Systematische aanpak

Om de oorzaak van de jeuk en huidproblemen te achterhalen, is een systematische aanpak nodig. Door stap voor stap de oorzaken van jeuk te onderzoeken, kunnen we uiteindelijk in veel gevallen de diagnose stellen (helaas niet altijd). Dit kan een vrij lang, frustrerend en prijzig traject zijn. Soms wordt ervoor gekozen om bepaalde onderzoeken omwille van de kosten over te slaan. Dit is meestal niet verstandig. Stel dat er meteen een duur bloedonderzoek voor atopie wordt gedaan en de hond blijkt uiteindelijk gewoon vlooien of mijten te hebben…

Hoe stellen we de diagnose?

We beginnen met een algemeen onderzoek en stellen vragen over de symptomen. We controleren of er vlooien aanwezig zijn en starten eventueel een vlooienbehandeling. Daarna maken we een huidafkrabsel om mijten uit te sluiten. Ook kan een schimmelkweek worden ingezet. Wanneer deze onderzoeken geen resultaat geven, wordt een hypoallergeen dieet gestart. Hierbij krijgt de hond gedurende 6 weken uitsluitend een specifiek dieet voorgeschreven. Het mooist is om een zelfbereid dieet te geven met een eiwitbron die de hond nog nooit eerder gegeten heeft, bijvoorbeeld geiten- of struisvogelvlees. Mocht ook dit geen resultaat geven, dan kunnen we bloedonderzoeken en huidtesten doen om eventuele atopie aan te tonen. Eventueel kunnen ook nog huidbiopten genomen worden.

Waaruit bestaat de behandeling?

Welke behandeling wordt ingesteld, hangt af van het type allergie. Een vlooien- en voedselallergie spreken voor zich. Bij een atopie kan met medicijnen en een speciale desensitisatietherapie gestart worden. Soms is het daarnaast noodzakelijk om te gaan behandelen met jeuk remmende medicatie (prednison of prednison-achtige medicatie). Ook kunnen secundaire infecties bestreden worden met bijvoorbeeld een speciale shampoo. Er zijn ook huidondersteunende middelen op de markt die de huidbarrière kunnen verbeteren.

Nieuwe ontwikkelingen

Er zijn momenteel nieuwe ontwikkelingen bij de behandeling van allergie.

Eén daarvan is de inzet van het diergeneesmiddel Apoquel. Apoquel is de eerste Janus-kinaseremmer die is goedgekeurd voor diergeneeskundig gebruik. Dit middel biedt snelle en langdurige verlichting bij jeuk en verbetert huid-beschadigingen zonder de bijwerkingen waarmee vaak gebruikte therapieën zoals glucocorticoïden gepaard gaan.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl
Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl
Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Geplaatst op

Luchtwegproblemen konijn

Ziekten van de luchtwegen komen regelmatig voor bij konijnen. In een groot aantal gevallen speelt de bacterie Pasteurella multocida hierbij een rol. Dit is waarschijnlijk de meest verspreide infectieziekte bij konijnen. Het gaat rond in elke konijnenkolonie die je ziet. Sommige “families” konijnen schijnen meer weerstand te hebben dan andere. De ziekte kent talrijke onderling zeer diverse ziektebeelden en symptomen. Kenmerkend van al deze aandoeningen binnen deze groep is de aanwezigheid van de pusvormende Pasteurella bacterie. De symptomen zijn afhankelijk van het orgaansysteem waar de infectie optreedt. Zeer veel gezonde konijnen hebben de Pasteurella bacterie bij zich zonder ziek te worden. Bij verminderde weerstand kan de bacterie wel leiden tot ziekteverschijnselen. Behalve Pasteurella kunnen ook andere bacteriën, voeding, stress, huisvesting, gebrek aan beweging en andere infecties/abcessen een oorzaak zijn voor problemen met de luchtwegen.

Wat zijn de symptomen?

De symptomen kunnen heel divers zijn. Het is belangrijk om op tijd naar de dierenarts te gaan voor een juiste diagnose en behandeling. Tijdige behandeling kan chronische problemen voorkomen.

Neus

Het meest voorkomende, herkenbare symptoom is een conditie die “snot” genoemd wordt, met niezen, natte neus, en vieze voorpootjes van het steeds schoonmaken van de rommel die zich op/rond de neus ophoopt.

Longen

Vanuit de neusslijmvliezen kan de bacterie gemakkelijk doordringen in de longen. Bij vatbare konijnen kan de bacterie dan acute longontstekingen geven die snel en agressief met antibiotica behandeld moeten worden. Onbehandelde konijnen kunnen binnen 24 uur aan de infectie overlijden.

Ogen

Een meer subtiele vorm van Pasteurella komt voor in de vorm die onder meer natte ogen veroorzaakt met een witte slijmsliert erin. Vaak is ook de traanbuis ontstoken. Indien men op de binnenste ooghoek drukt waar de traanbuizen beginnen, kan men vaak grote hoeveelheden wittige “kaas” naar buiten in het oog duwen. Het zal duidelijk zijn dat alleen een oogzalfje in dat geval onvoldoende zal zijn om de bacterie ook uit de traanbuizen en de traanzak te verdrijven.

Oren en middenoor

Vanuit de neus en mondholte kan de bacterie via de buis van Eustachius makkelijk het middenoor bereiken. Daar kan het dan een middenoorontsteking veroorzaken, die vaak ernstig is en lastig te bestrijden. Omdat de bacterie door het afweersysteem van het konijn omhuld wordt door een dikke puslaag ontstaat er snel een abces. Dit abces kan naar buiten doorbreken maar ook naar het binnenoor. Daar wordt het evenwichtsorgaan vervolgens aangetast. Het konijn houdt de kop scheef en kan gaan rondtollen omdat het niet langer in staat is zijn evenwicht te bewaren en al draaiend in paniek raakt. Vrij typisch is in het beginstadium de “tic” die men in de ogen ziet. Bij deze zgn. nystagmus draait het oog continue langzaam naar opzij weg om vervolgens met een snelle slag weer in de normale stand te komen. Via de gehoor en evenwichtszenuwen kan de bacterie opkruipen richting hersenen en uitmonden in fatale hersenvliesontsteking. Door de pusvorming is deze vorm bijzonder lastig te bestrijden. Alleen wanneer men direct bij de eerste symptomen van een scheve kop al direct start met de behandeling heeft het konijn een redelijke kans op genezing.

Bloedbaan

Ook ernstige bloedvergiftiging (ziekte die zich door het bloed verspreidt), longontsteking, pusophoping, melkklierontsteking en baarmoederontsteking kunnen tot de dood leiden. Aan de buitenkant ziet men alleen een sloom en meestal bijzonder ziek konijn zonder verdere opvallende andere symptomen.

Huid

Abcessen onder de kaak vanuit ontstoken kieswortels en gebitsafwijkingen zoals scheefgroeiende tanden. In dit specifieke geval lijkt het konijn een gebitsprobleem te hebben. In werkelijkheid zijn hier de tanden niet de oorzaak, maar slechts een symptoom. Ook natte en smettende plekken die geïnfecteerd raken, kapotte hakgewrichten (sorehocks), zijn ook Pasteurella symptomen. Ook bijt- en operatie wonden kunnen mits niet direct zorgvuldig behandel zeer snel geen etteren tgv. een infectie met deze bacterie.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Op basis van de ziektegeschiedenis, lichamelijk onderzoek, röntgenfoto’s en kweek kan een diagnose worden gesteld. Een grondige gebitsinspectie is alleen mogelijk onder narcose. Er zal per dier worden bepaald wat de  beste methode is.

Waaruit bestaat de  behandeling?

Verschillende symptomen eisen een verschillende aanpak. Behandeling kan bestaan uit schoonspoelen van de traanbuis, schoonhouden van de huid rondom de ogen, oogzalf, antibioticum en ontstekingsremmers. Eventuele gebitsproblemen dienen aangepakt te worden.

Hoe kunnen luchtwegproblemen worden voorkomen?

Zorg voor een goede huisvesting: niet op de tocht, goede omgevingstemperatuur (niet te warm of koud) en een schoon hok zonder ammoniakdampen van de urine. Vermijd parfums, sprays, verf, kookluchtjes en stof.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Geplaatst op

Vocht in de borstholte kat

Wat is vocht in de borstholte? We maken onderscheid tussen vocht in de longen en vocht vrij in de borstholte (tussen de longen en de borstwand). Deze laatste wordt ook wel liquothorax genoemd, maar vaker wordt van vocht achter de longen gesproken. De longen drijven dan als het ware op het vocht en hebben minder ruimte.

Wat zijn de oorzaken?

Vrij vocht in de borstholte kan komen door ontstekingen, hartfalen, tumoren (bv. maligne lymfoom), een bloeding of lymfelekkage. FIP (Feline Infectieuze Peritonitis) is een regelmatig voorkomende oorzaak van vocht achter de longen.

Wat zijn de symptomen?

De kat is benauwd, waarbij de ademhaling snel en geforceerd kan zijn of de kat zelfs met open mond gaat ademen. Een kat zal niet gaan hoesten en het vocht is met een stethoscoop niet te horen. Afhankelijk van de oorzaak kan een kat daarnaast rustiger zijn, minder eten en koorts hebben. Maar dit hoeft niet!

Hoe stellen we de diagnose?

Allereerst zullen we een algemeen onderzoek uitvoeren en met een stethoscoop naar hart en longen luisteren.  Met een röntgenfoto kunnen we zien of vocht in de longen of vrij in de borstholte aanwezig is.  We zullen dan wat vocht wegzuigen, waarmee we de oorzaak van het vocht vaak vast kunnen stellen. Bij hartproblemen wordt een echo gemaakt.

Waaruit bestaat de therapie?

Dit hangt sterk af van de oorzaak. Door het wegzuigen van vocht zal de kat direct minder benauwd worden. Vaak moet dit wel meerdere keren gebeuren. Daarnaast is het belangrijk om de kat rust te geven. Ook kunnen we op de kliniek extra zuurstof toedienen in een couveuse.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl
Geplaatst op

Niesziekte kat

Wat is niesziekte?

Niesziekte bij de kat is een vaak voorkomende infectie van de luchtwegen. Meestal is de oorzaak een virus, het Feline Herpesvirus of Calicivirus. Soms spelen ook bacteriën een rol. Met name het herpesvirus kan in het lichaam aanwezig blijven en in tijden van stress weer opnieuw de kop op steken.

Wat zijn de symptomen?

De naam zegt het al, de kat kan gaan niezen. Ook neusuitvloeiing (snotteren), oogontstekingen en zweren in de bek kunnen voorkomen. De kat zal dan vaak minder willen eten/drinken of speekselen. Meestal blijft een ontsteking beperkt tot de voorste luchtwegen, maar soms kan ook een levensgevaarlijke longontsteking ontstaan.

Hoe vindt besmetting plaats?

Katten worden vooral besmet via direct contact met andere katten. Maar ook via mensen en voorwerpen (bv. eet/drinkbakken) kan besmetting plaatsvinden. Het risico is het grootst als er veel katten samen in een ruimte zijn, bijvoorbeeld in een asiel, kattenpension of cattery. Vooral kittens zijn gevoelig voor infectie. Ook komt het vaker voor bij kittens van dieren die niet goed gevaccineerd zijn.

Hoe stellen we de diagnose?

De diagnose wordt gesteld op basis van uw verhaal en het ziektebeeld. Voor de behandeling maakt het niet veel uit welke verwekker de oorzaak is. Hier wordt dus meestal  niet op getest.

Waaruit bestaat de behandeling?

Tegen virussen is niet veel te doen. Toch zal vaak een antibioticum gegeven worden, zodat bacteriën geen kans krijgen. Ook zal vaak een ontstekingsremmer worden gegeven en wordt bij oogontstekingen een zalf voorgeschreven. Verder bestaat de behandeling uit ondersteunende maatregelen, zoals extra voeding en vocht.

Hoe kunt u niesziekte voorkomen?

Tegen niesziekte bestaan vaccinaties. Vaccinatie beschermt nooit volledig tegen ziekte, maar zorgt er wel voor dat een kat bij besmetting slechts milde symptomen zal krijgen. Kittens moeten op de leeftijd van 9 en 12 weken gevaccineerd worden. Daarna is ieder jaar een herhalingsvaccinatie nodig.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Robin-Holle-Dierenarts-Dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl