Het natuurlijke gedrag van de kat wijkt af van dat van andere dieren en van het gedrag van de mens. Een kat is graag alleen. Dat betekent nog al wat, want een kat leeft vaak samen met de mens in huis. En soms ook met andere katten. Een dergelijk huishouden van kat en mens kan stress veroorzaken bij de kat, ook omdat de kat een gevoelig dier is.
Een kat is graag alleen
Op zich is een kat graag alleen. Maar dat wil niet zeggen dat hij niet sociaal kan samenleven met andere katten. Tegen elkaar aan slapen, elkaar likken en kopjes geven zijn duidelijke signalen van sociaal samenzijn. Het is ook mogelijk dat katten volledig langs elkaar heen leven in hetzelfde huis. Dat is op zich prima en geeft rust. Maar daar waar katten hun draai niet kunnen vinden door het gedrag van andere katten en de mens kan stress ontstaan. Vaak wordt deze stress continu ervaren en dan spreken we van chronische stress.
Chronische stress bij de kat
Steeds meer onderzoek toont aan dat chronische stress bij de kat een voorname rol speelt bij het ontstaan van aandoeningen aan de organen. Bijvoorbeeld bij de blaas, nier en urinewegen en de lever. In huis plassen en niet meer eten kunnen daar de gevolgen van zijn.
Voorkom chronische stress
In de ISFM guidelines zijn de 5 huisregels opgesteld waaraan het huishouden van de kat moet voldoen.
1. Omgang met de mens moet voor de kat positief en voorspelbaar zijn. 2. De kat moet zijn eigen plek hebben, liefst hoog, zodat hij alles kan overzien. 3. Jagen en spelen moet voor de kat altijd mogelijk zijn. 4. Eten, drinken en plassen/poepen op de kattenbak moet ongestoord kunnen gebeuren. Dus zonder mens en andere kat er bij. 5. Weet en houdt er rekening mee dat de kat gevoelig is voor geur.
Wat kan nog meer helpen stress bij de kat te voorkomen?
In acht nemen van de 5 huisregels staat altijd voorop en vaak is er dan geen sprake meer van stress. Wanneer katten bijvoorbeeld al chronische stress hebben of het is onmogelijk het huishouden op een dergelijke manier in te richten dan zijn er hulpmiddelen die uw kat minder stress kunnen bezorgen.
Bijvoorbeeld Feliway (het gezichtsferomoon) of kalmerend voer zoals Royal Canin Calm. En wat natuurlijk door uw kat bijzonder gewaardeerd wordt, is regelmatig even met hem spelen en vooral aandacht geven.
De laatste tijd horen we meer over mensen met schurft. Ook bij huisdieren komt schurft voor. Schurft, ook wel Scabies genoemd, wordt veroorzaakt door de Sarcoptes mijt bij de hond en door Notoedres bij de kat. Hier enkele feiten over schurft.
Feiten over schurftmijten
1. Schurft bij de mens wordt veroorzaakt door een schurftmijt die alleen bij de mens voorkomt. De schurftmijten van onze huisdieren kunnen zich bij de mens niet voortplanten, ze kunnen wel tijdelijk op de mens leven.
2. De schurftmijt volgt bij mens en dier dezelfde route: de schurftmijt komt op de huid, graaft zich in en het mannetje bevrucht het vrouwtje en sterft. Het vrouwtje graaft gangetjes en legt iedere dag eieren waar na enkele dagen al larven uitkomen, die weer uit de huid kruipen en zo anderen weer kunnen besmetten.
3. De schurftmijt veroorzaakt vooral jeuk en huidklachten en wordt vooral door lichamelijk contact overgedragen. Maar ook besmette materialen kunnen schurft overbrengen. Schurftmijten kunnen enkele weken overleven in borstels, dekens, kleding en beddengoed.
4. Schurft is zeer besmettelijk maar goed behandelbaar en is ongevaarlijk voor gezonde dieren. De Sarcoptes mijt komt vaker voor bij import (zwerf-)honden.
5. De diagnose schurft wordt meestal gesteld door een goede reactie op de behandeling. Onder de microscoop is de mijt in huidafkrabsels namelijk moeilijk te vinden en bloedonderzoek duurt lang en is niet altijd specifiek (stofmijt).
6. Schurft bij de hond is goed te behandelen met bijvoorbeeld Selamectine of Moxidectine (o.a. Advocate, Stronghold). Overleg dit met uw dierenarts. Daarbij is wassen met een antibacteriële shampoo (Pyoderm) aan te raden.
7. Behandel minimaal 3 weken door na het verdwijnen van de jeuk en huidklachten + maak alles in de omgeving van de hond goed schoon. Klachten bij de eigenaar van de hond verdwijnen dan vanzelf.
Grasaren kunnen dieren behoorlijk dwars zitten. Enkele feiten over het gevaar van grasaren voor uw hond en kat op een rijtje.
Wat is een grasaar?
Grasaren komen voor in het voorjaar en de zomer wanneer het gras gaat bloeien. De groene grasaren worden dan meer geel van kleur door uitdroging en vallen in losse zaden uit elkaar. Aan die zaden zitten weerhaakjes waarmee de grasaren in de vacht van dieren blijven zitten. Zo worden de zaden over grote afstanden verspreid. Door de weerhaakjes kunnen de grasaren in de vacht naar voren kruipen, vandaar hun bijnaam kruipers.
Grasaar problemen
Een grasaar kan bij onze huisdieren problemen geven. Zo kunnen de grasaren in het oor terecht komen, of in het oog en de neus. Ook kunnen ze door de dierenhuid dringen vooral tussen de tenen en aan hoofd en hals. Gevolg is dan vaak een vervelende ontsteking, fistels of een abces. Helemaal vervelend wordt het wanneer de grasaar gaat zwerven door het lichaam van de hond of kat nadat de grasaar is opgegeten. De grasaar kan dan zelfs weer door de huid van dat zelfde dier naar buiten komen. Ze kunnen zich zo gemakkelijk verplaatsen door die weerhaakjes en richten tijdens het transport veel schade aan in het lichaam van het dier.
Symptomen huisdier met grasaar
De symptomen die een dier met een grasaar laat zien zijn afhankelijk van de plaats waar de grasaar zich in het dier heeft genesteld. Zit de grasaar in het oor: kopschudden en piepen, neus: heftig niezen, oog: heftig knijpen met het oog, keel: hoesten, tussen de tenen: bijten aan de poot, mank lopen, huid: zwelling en pijn.
Grasaar in oog hond
Oog verwijderd
Genezing oog na verwijdering
Geheel verwijderen grasaar
Verwijderde grasaar bij elleboog hond Jessy van Paula Sloenhek
Waar de grasaar zich ook bevindt in het dier, geheel en direct verwijderen is altijd geboden. Uw dierenarts heeft de ervaring om dit snel te doen en zo kan erger leed voorkomen worden. Zeker wanneer de grasaar in het oog zit moet deze vlot verwijderd worden. De kans bestaat dan dat het hoornvlies wordt doorboord en dat het oog verloren gaat.
Grasaar niet geheel verwijderd
Wanneer het niet lukt om de grasaar in zijn geheel te verwijderen dan kan dat problemen geven. De achtergebleven resten kunnen lastige ontstekingen veroorzaken. Lukt het, ook operatief onder narcose, niet om de grasaar in zijn geheel te verwijderen dan kan uw dierenarts er voor kiezen om eventueel onder antibiotica de grasaar “uit te laten zweren”. Maar als het even kan: verwijderen die grasaar.
Check uw hond na iedere wandeling
Uw dier loopt de meeste kans om een grasaar op te lopen in de randen van gras, van tuintjes, langs stoepen, dijken in voorjaar en zomer. Midden in het lange gras zie je ze minder vaak. Check uw hond dan ook na iedere wandeling bij de eerder genoemde lichaamsdelen op grasaren. Wel zo verstandig.
Ingezonden bericht 15072019 van Mirjam Niemans, natuurgids:
Kruipertjes bedreiging voor honden!
Haal ze weg!
Hoewel ik een groot voorstander ben van Natuurlijk tuinieren, en allerlei inheemse planten van mij naar hartenlust en dan vooral ten bate van insecten, hun gang mogen gaan, is er toch eentje bij, die ik als dierenliefhebber graag geëlimineerd zou willen zien.
Het Kruipertje. Ofwel Hordeum murinum.
Hoe zit dat dan?
Het kruipertje is een inheemse grassoort, op zich aardig om te zien, vanwege de bloeiwijze: hij maakt mooie platte aren. Maar op die aar zitten allemaal weerhaakjes. Daar werden vroeger leuke spelletjes mee gedaan door dorpskinderen, iemand dan zo’n aar onder zijn of haar trui stoppen en de aar kroop dan vanzelf naar boven. Haha, wat een lol!
Je ziet het kruipertje steeds vaker. Het plantje groeit vaak aan de rand van tuinen, langs huizen, dijken, bermen… Want het heeft zandige grond nodig. En het moet voortdurend bemest worden. Bijvoorbeeld door uitgelaten honden.
Zo staat dit op de site van Flora van Nederland.
Gevaarlijk!
Jammer genoeg zijn die honden lang niet allemaal meer zo uitgelaten, als zij in contact zijn gekomen met dit plantje. Hoewel zij dagelijks hun best doen om de plantjes te bemesten krijgen zij daarvoor in ruil, als zij een beetje pech hebben, ernstige verwondingen. Het kruipertje zoekt door middel van die weerhaakjes zich een weg in hondenpootjes, tussen de tenen (dit overkwam de hond van mijn moeder, die heeft maanden lang met ontstoken tenen rond moeten lopen totdat de halm eindelijk uit zijn voet was gezweerd), kan in de oren gaan zitten en nog erger, de halmen van de aren kunnen in een hondenoog terechtkomen. Er is dan geen redden meer aan. Nadat dan eindelijk, na diverse bezoekjes aan de dierenarts, gebleken is dat er een halm van zo’n kruipertjes-aar in het oog van de hond terecht is gekomen, is het al te laat. Het oog van de hond gaat etteren, het dier heeft een verschrikkelijke pijn, wordt blind en tenslotte moet het oog eruit.
Dit overkwam de hond van goede vrienden van mij. Zie hieronder de foto’s. Je zou er een waarschuwing bij moeten doen, het zijn schokkende beelden. Vooral voor een dierenliefhebber, en helemaal als je zelf een hond hebt! Zij vroegen aan de dierenarts die hen uiteindelijk geholpen heeft om het oog van hun hond operatief te verwijderen, of die vaker te maken had gehad met letsel ten gevolge van dit akelige plantje. O ja, zo vaak, was het antwoord!
Gemeente, Help!
Dat is erg. Heel erg. Dat het zo vaak voorkomt. Letsel ten gevolge van dit plantje. Want met alle bouwactiviteiten in Amsterdam, waarbij voor een droge, zandige bodem wordt gezorgd, stijgt het aantal Kruipertjes explosief!
Ik doe hierbij een dringend beroep op de Gemeente, om niet alleen op de Eikenprocessierups en de Japanse duizendknoop in te grijpen. Haal alsjeblieft bij het onderhoud van het algemene groen die gevaarlijke gemene Kruipertjes weg. Liefst voor de bloei! Want als je na de bloei met je bosmaaier die plantjes afmaait en ze niet direct grondig verwijdert, blijven de zaden, inclusief de halmen met weerhaakjes alsnog achter.
U kunt zelf ook wat doen
Ik hoop van harte dat hier gehoor aan wordt gegeven. En tot die tijd, mensen, heeft u een tuin of terras, haal dit plantje dan alsjeblieft weg. Voor de honden, maar ook voor de kinderen, want die kunnen ook de dupe worden.
We hebben tien belangrijke tips voor het chippen van uw huisdier op een rijtje gezet:
1 Iedere hond in Nederland moet sinds 2013 gechipt en geregistreerd zijn. Dit is een verplichting voor de hond, voor katten wordt het aangeraden.
2 Iedere nieuwe geboren pup moet voordat hij 7 weken oud is gechipt zijn. Registratie moet door de fokker zelf worden gedaan voor de leeftijd van 8 weken.
3 U mag een pup dus niet kopen zonder chip + registratie.
4 Een nieuwe pup moet <14 dagen na aankoop geregistreerd op uw naam staan + iedere wijziging moet <14 dagen door u doorgevoerd worden. Dit geldt ook voor honden uit het asiel en buitenland.
5 Kies voor de registratie een 24/7 bereikbare databank waarbij u zelf de gegevens kunt inzien en wijzigen.
6 Op chipnummer.nl kunt u direct vinden waar een huisdier is geregistreerd + alle aangewezen databanken.
7 Chippen + registreren geldt niet als eigendomsbewijs.
8 U kunt uw woonplaats en telefoonnummer in de databank op verborgen zetten (privacy), maar dan kan het langer duren voordat uw gevonden huisdier wordt terug gebracht.
9 U kunt uw huisdier niet opsporen met behulp van de chip. Deze zendt namelijk geen informatie uit.
