Voor optimale sportprestaties moet een paard pijnloos lopen. Kreupelheid is helaas een veelvoorkomende probleem bij het paard. Kreupelheid is letterlijk een stoornis in het normale gebruik van een of meerdere ledematen. Oorzaken kunnen komen uit pijn in de hals, schoft, schouder, rug, lendenen, heupen, benen of voeten. Hierbij kunnen ontstekingen optreden in o.a. botten, gewrichten, pezen, peesscheden, slijmbeurzen, spieren en zenuwen. Het vaststellen van de juiste plek is belangrijk voor een succesvolle behandeling.
Hoe ziet een kreupelheidsonderzoek eruit?
De dierenarts gebruikt een specifiek systeem om onderzoek te doen. Afhankelijk van de oorzaak bevat een dergelijk onderzoek de volgende onderdelen:
- Medische geschiedenis: heeft men de oorzaak toevallig gezien; heeft het paard al eerder last gehad van deze blessure; ziet men verbetering of verergering van het probleem.
- Inspectie in rust: aandacht wordt geschonken aan stand, balans en eventuele verwondingen of verdikkingen.
- Beoordeling van de gangen: stap, draf en galop worden beoordeeld deels op harde en deels zachte bodem. Verkorte passen, onregelmatig plaatsen van de voeten, stijfheid en hoofdbeweging worden beoordeeld.
De mate van kreupelheid wordt beoordeeld aan de hand van een vast schema. Hierbij wordt de ernst
aangegeven met symbolen:
niet kreupel –
onzekerheid over kreupelheid +/-
gering kreupel +
duidelijk kreupel ++
ernstig kreupel +++
- Palpatie: verdachte pezen, banden gewrichten, spieren etc. worden met de hand beoordeeld op warmte zwelling en pijnlijkheid. Hierbij behoort ook een hoefonderzoek met percussie en visitatie.
- Buigproeven: door het tijdelijk uitoefenen van druk op gewrichten, banden en pezen komt pijnlijkheid in deze gebieden tot uiting bij het wegdraven.
- Diagnostische anesthesie van zenuwen of gewrichten: van de hoef tot aan het bovenbeen wordt stapsgewijs een deel van het been verdoofd totdat het paard duidelijk verbetering van gang toont. De locatie van de pijnlijkheid kan op deze manier beter bepaald worden.
- Röntgenfoto’s: afwijkingen aan benige structuren zijn zichtbaar op röntgenfoto’s. Niet alle afwijkingen zijn een reden tot kreupelheid. Afwijkingen aan de zachte weefsels zijn minder goed te beoordelen op röntgenfoto’s.
- Echografie: met behulp van echo zijn de weke delen in beeld te brengen. Bij minimaal zichtbare problemen geeft de vergelijking van linker en rechter ledematen afwijkingen weer.
Waaruit bestaat de therapie?
Afhankelijk van de oorzaak kunnen diverse therapieën ingesteld worden:orthopedisch beslag; behandeling van gewrichten, pezen of peesscheden met geavanceerde middelen, IRAP, PRP of stamcellen; arthroscopische chirurgie voor het verwijderen van fragmenten etc.
Vragen?
Neem gerust contact met ons op,
Drs. Maarten van Dijck
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl