Categorie: Ziektes – Inwendige ziektes

Wat is hypoadrenocorticisme/de ziekte van Addison? Hypoadrenocorticisme, of te wel de ziekte van Addison is een aandoening van de bijnieren. Dit zijn kleine organen die bij de nieren liggen. De bijnieren zorgen normaal gesproken voor de productie van glucocorticoiden, zoals cortisol, en mineralocorticoïden, zoals aldosteron. Glucocorticoïden dragen bij aan het op peil houden van de ‘suiker’ spiegel (= glucose) in het bloed. Dit doen ze onder andere door de opname van glucose door organen te verminderen en eiwit en vet af te breken, die op hun beurt kunnen dienen als grondstof voor glucose. Daarnaast beïnvloeden glucocorticoden bijna alle weefsels en vele processen in het lichaam, waaronder bloedcellen en het immuunsysteem. Mineralocorticoiden reguleren onder andere de hoeveelheid vocht in het lichaam, de electrolyten (natrium, kalium en chloride) balans en de bloeddruk. Bij de aandoening hypoadrenocorticisme ontstaat een tekort aan deze stoffen. Bij primaire hypoadrenocorticisme wordt de bijnier vernietigd. Men denkt dat deze destructie wordt veroorzaakt door het immuunsysteem van het dier, zoals het bij de mens bekend is. Hierbij vallen de cellen van de afweer, de cellen van de bijnier aan. De productie van de gluco- en mineralocorticoïden door deze cellen stopt, en er ontstaat een tekort aan deze stoffen. De verschijnselen worden met name veroorzaakt door het tekort aan mineralocorticoïden. Vaak zijn de eerste verschijnselen zeer mild (zwakte, uitputting, braken, niet willen eten) en worden over het hoofd gezien. De meeste patiënten worden vaak aangeboden met ernstige depressie, zwakte en uitdroging, ten gevolge van verlies van zouten (electrolyten). Een verandering van deze electrolyten balans (natrium en kalium) in het bloed is een sterke aanwijzing voor de ziekte.

Hoe kun je het beste behandelen?

Om de diagnose ‘Addison’ te bevestigen wordt een zogenaamde ACTH stimulatie test uitgevoerd. Hierbij wordt een synthetische vorm van het stofje ACTH toegediend door middel van een injectie en meet men direct en na een uur het cortisolgehalte in het bloed. Bij gezonde honden zien we een grote stijging van cortisol en bij honden met de ziekte van Addison zien we geen of een heel kleine stijging. Zo kunnen we de ziekte bevestigen. Als de ziekte eenmaal gediagnosticeerd is moeten de uitdroging en de electrolytenbalans hersteld worden door middel van infusen en het geven van glucocorticoïden en mineralocorticoïden. Zodra de hond weer gaat eten kan de medicatie (gluco-, mineralocorticoïden en zout) via de bek worden gegeven. Daarna moeten de electrolyten regelmatig gecontroleerd worden en de dosering indien nodig worden aangepast. Als de juiste dosering van de medicatie bereikt is, is de prognose voor honden met hypoadrenocorticisme goed.

De secundaire vorm van deze aandoening

Naast de primaire vorm van adrenocorticisme, bestaat er ook een secundaire vorm. Hierbij gaat er iets mis met de aansturing van de bijnieren. De secretie van de gluco- en mineralocorticoïden wordt normaal aangestuurd door een orgaan dat bij de hersenen ligt, de hypofyse, die het stofje ACTH afgeeft. Als deze afgifte verminderd, zullen de bijnieren ook minder gluco- en mineralcorticoiden afgeven. Verminderde afgifte van ACTH kan bijvoorbeeld voorkomen bij een tumor van de hypofyse of hersentrauma. Daarnaast kan het ook optreden bij langdurige toediening van corticosteroïden. Door het hoge gehalte aan corticosteroïden in het lichaam ‘denkt’ de hypofyse dat de bijnieren voldoende produceren en zal vervolgens de ACTH afgifte verminderen. Als de toediening van glucocorticosteroiden gestopt wordt, worden de bijnieren niet meer gestimuleerd en ontstaat er een tekort aan glucocorticoiden. Op den duur zal de hypofyse weer voldoende ACTH gaan afgeven en de bijnieren opnieuw voldoende stimuleren. Bij secundaire hypoadrenocorticisme worden verschijnselen dan ook met name veroorzaakt door het tekort aan glucocorticoïden. Hierdoor kunnen maagdarm klachten ontstaan en kan een dier moeilijker met stress omgaan, zoals trauma, operaties en anesthesie.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl Een literatuurstudie door co-assistente Chantalle Metekohy in opdracht van DAP Horst Literatuur – Bell J. Managing Polygenic Disease www.vin.com/proceedings.plx?CID=TUFTSBG2003&PID=5115&O=Generic – Burton S., DeLay J., Holmes A., Somerville C., Eye J., Shaw D., Wack O., Hanna P., Hypoadrenocorticism in young related Nova Scotia duck Tolling retrievers. Canadian Veterinary Journal (1997) 38, 231-4 – Chase K., Sargan D., Miller K. Ostrander E.A., Lark K.G., Understanding the genetics of autoimmune disease: two loci that regulate late onset Addison’s didease in Portuguese Water Dogs. International Journa of immunogenetics (2006) 33, 179-184 – Famula T.R., Belanger J.M., Oberbauer A.M. Heritability and complex segregation analysis of hypoadrenocorticism in the standard poodle. Journal of small Animal Practice (2003) 44, 8-12 – Oberbauer A.M. Genetics: Epilepsy & Addison’s Disease. Tufts’ Canine and Feline Breeding and Genetics Conference (2005) – Oberbauer A.M., Benemann K.S., Belanger J.M., Wagner D.R., Ward J.H., Famula T.R. Inheritance of hypoadrenocorticism in bearded collies. American Journal of Veterinairy Research (2002) 63, 643-7 – Oberbauer A.M., Bell J.S., Belanger J.M., Famula T.R., Genetic evaluation of Addison’s disease in the Portuguese Water dog. BMC Veterinary Research (2006) 2:15 (doi:10.1186/1746-6148-2-15) – Rijnberk A., Kooistra H.S., Clinical Endocrinology of Dogs and Cats. (2010) 103-9 – Smallwood L.J. Barsanti J.A. Hypoadrenocorticism in a family of leonbergers. Journal American Animal Hospital Association (1995) 31, 301-5

Wat is hypothyreoïdie? Wanneer de schildklier te weinig hormoon aanmaakt, spreken we van een te traag werkende schildklier. Het schildklierhormoon speelt een belangrijke rol bij de stofwisseling. Er zijn verschillende oorzaken. Het vaakst komt een afweerreactie  van het lichaam tegen de schildklier (auto-immuun) voor.

Wat zijn de symptomen?

Als er te weinig hormoon in het lichaam is, kan zich dat uiten in verschillende symptomen:

• Huidproblemen; kale plekken, huidinfecties, schilfering, dunne vacht
• Overgewicht
• Sloomheid en lusteloosheid
• Trage en trieste uitdrukking
• Spierzwakte
• Bloedarmoede
• Hartritmestoornissen
• Etc.

Hoe stellen we de diagnose?

Door middel van bloedonderzoek kunnen de gehaltes aan schildklierhormoon (T4) en schildklier stimulerend hormoon (TSH) worden bepaald. Ook kan eventueel een stimulatietest worden gedaan. Omdat een lage T4 waarde ook voor kan komen bij andere aandoeningen, is het niet altijd zo eenvoudig om de diagnose te stellen.

Waaruit bestaat de behandeling?

Een hond met hypothyreoïdie is zeer goed te behandelen met tabletten die het schildklierhormoon vervangen. Met de juiste therapie en regelmatige controles zijn de symptomen doorgaans volledig reversibel en de prognose is dan ook uitstekend.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl Drs. Robin Holle Dierenartsenpraktijk Horst Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Wat is het Syndroom van Cushing?

In de bijnieren wordt het stresshormoon cortisol gemaakt. Wanneer de bijnieren teveel van dit hormoon aanmaken, kan uw hond het syndroom van Cushing krijgen. Dit komt vooral voor bij oudere honden. De oorzaak ligt in ongeveer 85% van de gevallen in een tumor van het orgaan dat de bijnieren aanstuurt, namelijk de hypofyse. Deze tumor is altijd goedaardig, maar kan wel groot worden. De overige 15% wordt veroorzaakt door een tumor in de bijnier(en) zelf.

Als een hond behandeld wordt met bepaalde medicijnen (corticosteroïden zoals prednison), kan dat ook leiden tot de verschijnselen van het syndroom van Cushing.

Wat zijn de symptomen?

Een teveel aan cortisol kan de volgende verschijnselen geven:
-Veel drinken en veel plassen
-Veel eetlust, vraatzucht
-Dikkere buik
-Dunnere vacht en kaalheid
-Hijgen
-Spierzwakte

Hoe stellen we de diagnose?

Met bloedonderzoek kunnen we andere oorzaken uitsluiten. Ook kunnen soms veranderingen zichtbaar zijn die op het syndroom van Cushing kunnen wijzen. De definitieve diagnose stellen we met een driedaags urine onderzoek. Als de diagnose gesteld is, kan met een CT-scan en echografie de oorzaak van het syndroom van Cushing worden bepaald. Dit is belangrijk voor de prognose en de behandeling.

Waaruit bestaat de behandeling?

Vaak wordt gekozen om het syndroom van Cushing te behandelen met medicijnen (Vetoryl®). Dit remt de aanmaak van cortisol in de bijnieren. De behandeling is levenslang en er zullen regelmatig controles ingepland worden bij de behandelend dierenarts.

Indien de oorzaak een tumor in de hypofyse is, kan ook gekozen worden voor het weghalen van de hypofyse met een operatie. Zo’n tumor kan namelijk zorgen voor erge hoofdpijn bij uw hond en dat is natuurlijk zeer onprettig. Door het weghalen van de hypofyse wordt de prognose veel beter.

Een bijniertumor is vaker kwaadaardig en wordt dan ook bij voorkeur met een operatie verwijderd.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, bel 077-3982169 of email: info@dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Wat is suikerziekte?

Suikerziekte is de meest voorkomende hormoonafwijking bij de hond. Een hond met suikerziekte maakt te weinig insuline aan om de suikergehaltes in het bloed op peil te houden. Insuline wordt door de alvleesklier (pancreas) gemaakt en zorgt ervoor dat suiker de cellen in kan. Bij suikerziekte krijgen de cellen dus te weinig suiker en zit al het suiker in het bloed. Dit suiker wordt uitgeplast en de hond zal dan ook veel plassen en veel drinken.

Wat zijn de symptomen?

Doordat de cellen te weinig suiker krijgen, ontstaan verschillende symptomen. Een of meerdere hiervan kunnen aanwezig zijn:

• Veel plassen en veel drinken
• Hongerig, veel willen eten
• Vermageren
• Slechte, plukkerige en doffe vacht
• Sloomheid, veel slapen
• Spierzwakte
• Staar (troebele ooglens); dit zien we bij 50-80% van de honden met suikerziekte! Ze kunnen hier blind van worden.
• Blaasontsteking; honden met suikerziekte hebben hier een vergrote kans op.
• Bij vergevorderde suikerziekte kan de hond zo zwak en ziek worden dat hij stopt met eten en drinken en kan gaan braken. Dit is een spoedgeval!

Wat is de oorzaak van suikerziekte?

Suikerziekte bij honden is vaak vergelijkbaar met Type 1 diabetes bij mensen. Hierbij maakt het lichaam afweerstoffen tegen de alvleeskliercellen. Ook type 2 diabetes komt voor, waarbij een andere aandoening (bijvoorbeeld de ziekte van Cushing of hypothyreoïdie) aanwezig zijn. Bij de hond zien we daarnaast een vorm waarbij teefjes na de loopsheid suikerziekte ontwikkelen onder invloed van het hormoon progesteron. Als we hier op tijd bij zijn en de teef zo snel mogelijk steriliseren, kan suikerziekte weer helemaal verdwijnen.

Hoe stellen we de diagnose?

Met bloedonderzoek kan het suikergehalte (glucose) in het bloed bepaald worden. Ook kunnen fructosamines worden bepaald, die wat zeggen over de ernst en duur van de suikerziekte.

Waaruit bestaat de behandeling?

De behandeling van suikerziekte bestaat uit verschillende onderdelen:

• Teefjes zo snel mogelijk steriliseren! Te lang wachten kan leiden tot onomkeerbare suikerziekte. Voor reutjes is castratie niet nodig.
• Behandeling met insuline; vaak wordt gestart met 2x daags een onderhuidse injectie insuline. Dit is niet moeilijk en kunt u zelf doen. In de beginfase is meerdere keren bloedonderzoek nodig om de juiste dosis te kunnen bepalen.
• Een dieet met weinig suiker en veel eiwit.
• Een speciaal “suikerziekte” dieetvoer.
• Een regelmatig leefpatroon.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, bel 077-3982169 of email: info@dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Een patiëntje uit de praktijk…

Tijdens het spreekuur komt de familie Joosten binnen met Donja. Donja is een blije boomerpup van 12 weken oud. Donja krijgt de laatste puppyenting! Voordat ik Donja ent, kijk ik haar na en vraag aan de familie Joosten of alles goed gaat. Donja eet goed, drinkt normaal, plast normaal, maar opvallend: haar ontlasting is niet altijd mooi stevig. Donja is nog maar 3 weken bij de familie in huis en ze zijn ook overgestapt op andere puppybrokjes. Op 2, 4, 6 en 8 weken is Donja ontwormd bij de fokker.

Bij het lichamelijk onderzoek kom ik geen bijzondere dingen tegen, dus Donja krijgt haar enting. Vanwege de voerwisseling adviseer ik de familie nog een week af te wachten, maar mocht de ontlasting wisselend van consistentie blijven, dan ontlasting van 3 achtereenvolgende dagen op te vangen en in te leveren.
Twee weken later krijg ik van de assistente een uitslag in de hand. De ontlasting van Donja is nagekeken en ze blijkt Giardia te hebben! Dit kan wel eens de reden van de wisselende ontlasting zijn…

Wat is Giardia?

Giardia is een ééncellige parasiet die kan voorkomen in de darm van de mens en een groot aantal dieren. Wanneer een hond besmet is met Giardia, worden er oöcysten (eitjes) uitgescheiden in de ontlasting. Komt een andere hond in contact met deze oöcysten en vindt opname via de mond plaats dan kan deze hond ook geïnfecteerd raken met Giardia. De oöcysten komen via de mond terecht in de darm. Ze ontwikkelen zich tot trofozoieten. Deze trofozoieten zijn in het bezit van een soort zuignap waarmee ze zich vasthechten aan de darm. De trofozoieten scheiden weer nieuwe oöcysten uit die via de ontlasting overal in de omgeving terechtkomen.

Wat zijn de symptomen?

Wanneer de trofozoieten aanhechten aan de darmwand veroorzaken ze schade aan de darm en een ontstekingsreactie. Veel honden zijn geïnfecteerd met Giardia maar vertonen geen klachten (de dragers). Deze dragers scheiden wel oöcysten uit, waardoor ze wel een bron van besmetting voor andere honden kunnen zijn. Vooral pups hebben daadwerkelijk ‘last’ van de infectie. Wisselende consistentie van de ontlasting tot flinke diarree wordt gezien. Ook kan het dier duidelijk buikpijn hebben. Door de diarree kan het dier wat achterblijven in groei. Giardia is een zoönose, ofwel een ziekte die van mens op dier overgedragen kan worden en omgekeerd. Onderzoeken wijzen uit dat het wel waarschijnlijker is dat bij Giardia de overdracht van mens op hond plaatsvindt, en meestal niet andersom.

Hoe stellen we de diagnose?

Wanneer een hond regelmatig diarree heeft, wordt geadviseerd ontlasting in te leveren bij de dierenarts. Bij voorkeur ontlasting van 3 achtereenvolgende dagen. Dit omdat de oöcysten niet continu worden uitgescheiden. Wanneer de ontlasting van slechts 1 dag wordt onderzocht, is de kans groot dat de infectie gemist wordt. Door een monster van 3 dagen te onderzoeken, is de kans op een positieve uitslag het grootst.

Waaruit bestaat de behandeling?

Behandeling vindt plaats met een 3 daagse kuur fenbendazol (Panacur©). Ook wordt Metronidazole op voorschrift van uw dierenarts ingezet ter behandeling. Omdat de oöcysten heel lang overleven in de omgeving, vinden er vaak herinfecties plaats. Het is dus erg belangrijk om de omgeving ook goed te reinigen en waar mogelijk desinfecteren. Denk aan de vloer, de hondenmand, de voer/waterbak, speelgoedjes maar ook bv de mat in de auto waar de hond veel op zit. Het is verstandig de achterhand van de hond regelmatig te wassen om zo ook daar oöcysten te verwijderen. Soms wordt de beschreven behandeling herhaald. Wanneer er meerdere honden in huis aanwezig zijn, is het raadzaam alle honden te behandelen!

Terug naar onze patiënt Donja….

Donja kreeg een kuur fenbendazol. Haar baasjes volgden de schoonmaakinstructies goed op. Een maand later was Donja weer op de praktijk voor een puppycheck. Ze was hard gegroeid en haar ontlasting was nu weer helemaal normaal. Dochter Lara van 6 had 3 maanden geleden ook Giardia gehad…. Was zij misschien een bron voor Donja? Of liepen er ook andere honden met Giardia rond op de puppycursus? Of was het hondenveldje om de hoek een bron van besmetting?
Kortom, allemaal vragen waar we het antwoord niet op weten. Let dus goed op!

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, bel 077-3982169 of email: dierenarts@daphorst.com

Drs. Daphne Boet
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Bronnen:
– Giardia-infecties Deel 1. Epidemiologie bij mens en dier. Ronald van Noort, Mathilde Uiterwijk, Joke W.B. van der Giessen, Rolf E.R. Nijsse, Lars I. Slingerland, Linda Horspool, Tjerk J.T. Bosje, Giora Van Straten, Paul A.M. Overgaauw, Tijdschrift voor Diergeneeskunde 2015, 7: 26-29
– Giardia-infecties Deel 2. Consensus over diagnostiek en therapie bij hond en kat. Ronald van Noort, Mathilde Uiterwijk, Joke W.B. van der Giessen, Rolf E.R. Nijsse, Lars I. Slingerland, Linda Horspool, Tjerk J.T. Bosje, Giora Van Straten, Paul A.M. Overgaauw, Tijdschrift voor Diergeneeskunde 2015, 8: 28-31

Wat is cold water tail?

Bij Cold water tail, of wel koud water staart, zien we dat de staart van de hond slap is en verticaal afhangt vanaf 1/3 van de staartbasis. De staart van de hond hangt er maar zielig bij, al kan de hond soms het bovenste deel van de staart nog wel wat bewegen. Kwispelen lukt niet, al wil de hond het nog zo graag. Daar waar de staart begint, de staartbasis, daar is het vaak pijnlijk voor de hond.

Hoe ontstaat een koud water staart?

Vaak heeft de hond gezwommen of op een andere manier zijn staart veel gebruikt. Vrijwel iedere overmatige inspanning van de staartspieren kan de koud water staart veroorzaken. Door koud water kan de bloed toevoer naar de staart sterk verminderen waardoor de staartspieren minder zuurstof krijgen en zo schade oplopen. Wat we ook zien is dat deze aandoening bij bepaalde rassen (setters, retrievers) meer voorkomt. Juist bij honden met een brede staartbasis en bij werk- en jachthonden komt het eerder en meer voor. Ook wordt wel gemeld dat het te lang opsluiten van een hond in bijvoorbeeld een bench een oorzaak kan zijn voor het ontstaan van deze aandoening.

Wat is de behandeling?

De therapie van het cold water tail syndroom, ook wel CWT genoemd, bestaat vooral uit rust. Omdat er pijn aanwezig is bij de staartbasis worden door de dierenarts vaak ook pijnstillers voorgeschreven. Deze pijnstillers werken dan ook ontstekingsremmend en worden door de hond die een koud water staart heeft bijzonder gewaardeerd. Een kompres kan ook ondersteuning bieden bij cold water tail.

Geneest de hond van CWT?

De meeste symptomen van de koud water staart verdwijnen na ongeveer 4 dagen. Na 2 weken beweegt de staart vrijwel altijd zoals daarvoor. Sommige honden houden echter een blijvende andere staarthouding er aan over. Wanneer een hond eerder CWT heeft gehad dan is de kans zo’n 30% dat hij het vaker krijgt.

Hoe voorkom ik koud water staart?

• Houdt de ligplaats van uw hond (mand, kussen, kleed) altijd goed droog.
• Voorkom overbelasting bij uw hond door bij inspanningen niet ineens te veel te vragen.
• Zorg voor een royale bench voor uw hond zodat hij altijd de benen kan strekken.
• En gaat u op reis met de hond, stop dan regelmatig om de hond even te laten bewegen.

En o ja, koud water staart komt maar heel weinig voor bij honden.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op, bel 077-3982169 of email: info@dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl

Leishmania komt vaker voor. Tot voor enkele jaren kwam de ziekte Leishmania vooral voor in Zuid-Europese landen en andere exotische oorden. In Nederland werd de ziekte eigenlijk zelden gezien. Maar onze honden gaan steeds vaker mee op vakantie en ook worden regelmatig asielhonden uit Zuid-Europa mee terug genomen naar Nederland. Dat is de reden dat we de ziekte Leishmania ook steeds vaker zien binnen onze praktijk. In heel Europa zijn naar schatting inmiddels 2,5 miljoen honden besmet met deze parasiet.

Wat is Leishmania?

Leishmania is een ernstige ziekte die wordt veroorzaakt door een ééncellige parasiet. Deze parasiet wordt overgebracht door een beet van een bepaald type zandvlieg. De ziekte komt in geringe mate voor bij mensen, katten en vossen maar wordt vooral gezien bij honden. Alleen deze zandvlieg kan de ziekte overbrengen. Een met Leishmania besmette hond kan de ziekte niet overbrengen op mensen, katten of op andere honden.

Slechts een klein percentage zandvliegen is besmet met Leishmania, maar omdat in de risico gebieden al een groot aantal honden besmet is, is de ziekte moeilijk uit te roeien. Een besmette zandvlieg brengt de ziekte over op een gezonde hond en een besmette hond brengt de ziekte weer over op een gezonde zandvlieg. Zo wordt de ziekte in stand gehouden.

Waar komt Leishmania voor?

Leishmania is wereldwijd verspreid en komt voor op alle continenten, behalve op Australië en de Zuidpool. In Europa beperkt het zich vooralsnog voornamelijk tot de landen rond de Middellandse Zee. Maar de zandvlieg die de ziekte overbrengt, wordt door klimaatveranderingen steeds noordelijker gesignaleerd. Maar op dit moment kunnen honden in Nederland dus nog niet besmet raken met Leishmania. Hoewel de naam anders doet vermoeden komt de zandvlieg vooral voor in parken, tuinen en bossen en dus niet op het zandstrand. De zandvlieg wordt pas actief na de schemering.

Symptomen Leishmania

Het ziektebeeld van Leishmania kan enorm variëren; van geen enkel symptoom tot ernstig ziek en zelfs met dodelijke afloop. Ook kunnen de symptomen na drie maanden na de besmetting optreden maar ook pas jaren later tot zelfs na zeven jaar.  De afweer van de hond bepaalt in grote mate het verloop van de ziekte. Een verzwakte hond zal snel na de beet ziek worden.

Symptomen Leishmania:

• Lusteloos/veel slapen
• Koorts
• Gewichtsverlies
• Vergrootte lymfklieren
• Diarree
• Oogontstekingen
• Huidproblemen
• Kale plekken en korsten op de kop
• Bloedneus
• Bloed in de urine
• Nierziekten

Parasiet blijft aanwezig

Met een medische behandeling zijn de klachten redelijk te bestrijden, maar de hond raakt de parasiet nooit meer kwijt. Bij de meeste honden komen de klachten weer terug en dan moet er opnieuw behandeld worden. Uiteindelijk overlijdt een deel van de honden aan de gevolgen van Leishmania.

Diagnose Leishmania

De Leishmania-parasiet kan zich overal in het lichaam nestelen en alle organen en weefsels aantasten. Dit geeft een enorm gevarieerd ziektebeeld. En omdat daarnaast de symptomen meestal niet direct na de buitenlandse reis zichtbaar zijn, is de diagnose niet altijd makkelijk te stellen. Uiteindelijke vaststelling gebeurt via bloed- of weefselonderzoek.

Als u via de officiële kanalen een hond adopteert uit een risicogebied is deze meestal wel getest op Leishmania. Vraag hier altijd naar als u een hond adopteert uit een risicogebied.  Er zijn verschillende manieren om een hond te testen op Leishmania.

• Via een PCR-test (weefselonderzoek) kan de aanwezigheid van de Leishmania parasiet met zekerheid worden aangetoond. Maar dit betekent niet altijd dat de hond ook de ziekte Leishmania zal ontwikkelen.
• Een onderzoek op antilichamen (bloedonderzoek) van de parasiet geeft minder zekerheid. Een negatieve testuitslag biedt geen garantie dat uw hond niet besmet is. Het kan zijn dat de hond op dat moment geen infectie doormaakt maar de parasiet wel bij zich draagt en (soms veel) later de ziekte alsnog ontwikkelt.

Behandeling Leishmania

Leishmania wordt behandeld met medicijnen.
Er zijn verschillende mogelijkheden:

• Milteforan.
  Een drankje dat gedurende 4 weken dagelijks moet worden ingenomen.
• Allopurinol.
  Tabletten die gedurende 6 tot 8 maanden 3x maal daags moeten worden ingenomen.
• Glucantime.
  Injecties die gedurende 1 tot 2 maanden dagelijks gegeven moeten worden.

Omdat Leishmania voor zeer verschillende ziektebeelden kan zorgen is daarnaast voor die specifieke klachten meestal een aanvullende behandeling nodig. Als de hond bijvoorbeeld ook veel eiwit in de urine heeft, kan dat leiden tot nierfalen en is hier een gerichte aanpak voor nodig. De eventuele aanvullende behandelingen zijn dus afhankelijk van het verdere ziektebeeld.

Bij een adequate behandeling verdwijnen de klachten meestal volledig, mits er geen restschade is ontstaan. Houd er wel rekening mee dat de hond de Leishmaniaparasiet nooit meer kwijt raakt en de kans dus groot is dat de klachten later weer terugkomen.

Wij adviseren om een hond met een Leishmania besmetting levenslang onder controle van een dierenarts te houden. Denk daarbij aan een halfjaarlijkse of jaarlijkse controle om een eventuele terugkeer van de infectie op tijd te kunnen vaststellen.

Preventie Leishmania

Voorkomen is beter dan genezen. Omdat Leishmania ernstige en meestal ook blijvende gevolgen heeft adviseren wij een preventieve behandeling als u uw hond meeneemt naar één van de risicogebieden. Het voorkomen van Leishmania vraagt om een gecombineerde aanpak, omdat geen enkele maatregel besmetting helemaal uitsluit:

• Vaccinatie

Sinds een aantal jaren is er een vaccin (CaniLeish) tegen Leishmania op de markt. Het vaccin kan gegeven worden aan honden vanaf 6 maanden. Als het vaccin de eerste keer wordt gegeven zijn 3 vaccinaties nodig met een tussenpozen van exact 3 weken.  Vier weken na de laatste vaccinatie is de hond beschermd. Begin hiermee dus op tijd. Daarna dient dit jaarlijks te worden herhaald met 1 vaccinatie. Het vaccin kan alleen worden toegediend aan Leishmania-negatieve honden. De vaccinatie sluit besmetting niet uit maar verkleint de kans dat de ziekte tot ontwikkeling komt aanzienlijk.

• Zandvlieg bestrijding

Met een zandvlieg-werend middel verkleint u de kans dat de hond gebeten wordt.

Dit is verkrijgbaar in de vorm van een band of pipetten. De band van Scalibor beschermt tevens tegen vlooien, teken, en hartwormen. De pipetten van Advantix bieden tevens bescherming tegen vlooien en teken. Deze middelen zijn giftig voor katten!

• De zandvlieg is vooral actief tussen 20.00 ’s avonds en 05.00 uur ‘s morgens. Het is raadzaam om uw hond gedurende die uren zoveel mogelijk binnen te houden.

Vragen?

Neem gerust contact met ons op: info@dierapotheker.nl

Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl