Mok is een verzamelnaam voor aandoeningen die te maken hebben met korstvorming in en rond de kootholte. Het wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie van de huid, maar kan ook voorkomen in combinatie met een schurftmijtinfectie of een schimmelinfectie.
Mok komt voornamelijk voor bij paarden met witte benen of met veel beharing aan de benen (tinkers, belgen, friezen). De witte huid is gevoeliger voor verbranding en vocht en vuil dan een gepigmenteerde huid.
Wat zijn de symptomen?
Mok begint met een irritatie van de huid in de kootholte door klein trauma, verbranding door de zon of door vocht en vuil (zand, urine in vies stro, etc.). De huid wordt binnengedrongen door bacteriën en wordt rood, warm en gevoelig en er gaat vocht uittreden. Dit vocht stolt en maakt samen met het aanwezige vuil de typische korrelige mokkorsten. De korsten veroorzaken nog meer irritatie en een uitstekend milieu voor bacteriën om zich te vermenigvuldigen. De ontsteking breidt zich zo uit en het been kan verdikt raken. Het paard kan in lichte tot zeer ernstige mate kreupel worden.
Indien de mok ontstaat door verbranding door de zon worden ook vaak korsten aan de (witte) neus van paarden waargenomen.
Waaruit bestaat de therapie?
De behandeling bestaat uit het verwijderen van de korrelige korsten door te wassen met betadineshampoo. De aangetaste benen daarna goed schoon te spoelen en met een schone handdoek droog te maken. De aangetaste plekken kunnen daarna ingesmeerd worden met een mokzalf. Er zijn, afhankelijk van de ernst van de mok, verschillende soorten mokzalf beschikbaar. Soms is het noodzakelijk om het paard ook antibiotica en/of ontstekingsremmers te verstrekken.
Na de behandeling is het belangrijk om het been zo veel mogelijk vuil en vochtvrij te houden en zonodig na enkele dagen het schoon maken en zalven nog eens te herhalen.
Vragen?
Neem gerust contact met ons op,
Drs. Maarten van Dijck
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl