Katten komen helaas niet altijd op hun pootjes terecht! En ook op die negen levens moet je zuinig zijn. Het high-rise syndroom is een naam die gebruikt wordt om de verwondingen te beschrijven die een kat oploopt door een val van grote hoogte. We zien dit vaak in de zomer, als ramen en balkondeuren open staan. De meeste katten met dit syndroom zijn nog jong, mogelijk omdat zij het meest nieuwsgierig, onervaren en speels zijn.
Wat zijn de symptomen van High-rise?
We zien vaak verwondingen van de borstkas (longkneuzing en klaplong) en botbreuken van poten en rug en kop/kiezen. De twee helften van de onderkaak raken vaak los van elkaar. Ook kunnen inwendige letsels, zoals een gescheurde blaas, voorkomen.
Hoe stellen we de diagnose?
Vaak is bekend dat de kat gevallen is. Het is dan belangrijk dat de kat goed door een dierenarts nagekeken wordt op verwondingen en eventueel inwendig letsel.
Waaruit bestaat de behandeling?
Dit hangt natuurlijk af van de aard van de verwondingen. Gelukkig kan er vaak wat gedaan worden, zolang er op tijd wordt ingegrepen.
Hoe kan het voorkomen worden?
Zorg ervoor dat een kat niet naar beneden kan vallen. Hoe dan? Blokkeer open ramen met bijvoorbeeld een vliegenhor. Zet ramen nooit op de kiepstand wanneer een kat alleen in de ruimte is! Deze kan er tussen bekneld raken en ernstige verwondingen oplopen! Scherm het balkon af met een net of andere barrière en laat de kat niet alleen op het balkon.
Regelmatig zien we katten met langdurige en vaak hevige ontstekingen en zweren van het tandvlees en het mondslijmvlies. Dit is een aandoening die feline chronische gingivostomatitis wordt genoemd. We zien het bij ongeveer 1-5% van alle katten. Het komt voor op alle leeftijden, maar begint vaak al op jonge leeftijd. De oorzaak is niet helemaal duidelijk, maar waarschijnlijk speelt een té actief afweersysteem een rol. Ook tandplak en tandsteen kunnen het probleem in de hand werken. Daarnaast wordt gedacht dat ziekteverwekkers, zoals het feline calicivirus, FIV, FeLV en feline herpesvirus een rol kunnen spelen. We zien deze virussen echter ook bij katten die geen last hebben van tandvlees ontstekingen.
Wat zijn de symptomen?
De ziekte wordt gekenmerkt door diepe ontstekingen op specifieke plekken in de bek, zoals bij de omslag tussen boven- en onderkaak achterin, bij het tandvlees en bij het wangslijmvlies. Deze ontstekingen zijn vaak symmetrisch aanwezig. Ook kan de tong meedoen. De aandoening is pijnlijk en vaak zien we dan ook meer moeite met eten (wel willen maar niet goed kunnen eten), verminderde eetlust, afvallen, verminderde vachtverzorging, stinken uit de bek en speekselen. Vaak trekt een kat zich meer terug, is minder actief en sneller geïrriteerd.
Hoe stellen we de diagnose?
Op basis van de klinische verschijnselen en de typische lokalisatie wordt de diagnose gesteld. Aanvullend worden onder narcose röntgenfoto’s gemaakt, om te beoordelen welke elementen aangetast zijn. Bij twijfel over de diagnose kunnen biopten genomen worden en bloedonderzoek worden gedaan. Andere mogelijke oorzaken, zoals een eosinofiel granuloom, tumor en nierfalen moeten worden uitgesloten.
Waaruit bestaat de behandeling?
Het kan heel frustrerend zijn om een kat te behandelen. Het is zo pijnlijk, dat tandenpoetsen en toepassing van antibacteriële gels geen goede optie zijn. Ook werken ze onvoldoende. De enige manier om een kat met FCGS te helpen, is door de aangedane tanden en kiezen te verwijderen. Dit wordt het liefst gedaan aan de hand van röntgenfoto’s van het gebit, ook om de controleren op wortelresten. Meer dan eens zullen álle tanden en kiezen verwijderd moeten worden. Een kat kan ook zonder kiezen gewoon eten!
Na het verwijderen van de elementen, is een goede pijnstilling nodig. Ook wordt vaak antibioticum gegeven. Eventueel kunnen nog andere ontstekingsremmers ingezet worden. Tot slot is het belangrijk de vorming van nieuw tandsteen tegen te gaan, bijvoorbeeld door te poetsen of door speciale voeding.
Wanneer een kat alleen maar tandvlees ontsteking heeft, zónder ontstekingen van het mondslijmvlies, dan is er mogelijk wat anders aan de hand dan FCGS en zal de focus meer op tandsteenbehandeling liggen.
Wat is de prognose?
Het eindresultaat na het verwijderen van de gebitselementen laat soms enkele maanden op zich wachten! In deze periode is het belangrijk de kat goed in de gaten te houden, eventueel pijnstilling te geven en te zorgen voor goede voeding. Helaas zijn er ook katten die onvoldoende reageren op deze behandeling. Dan kan nog ander soort medicatie ingezet worden om de ontstekingen af te remmen.
Sommige katten blijven zichzelf maar poetsen en likken, soms zelfs tot ze er kale plekken van krijgen. Zijn deze katten zo ontzettend ijdel? Het antwoord is nee. Overmatig poetsen komt in verreweg de meeste gevallen door jeuk of pijn. Daarnaast wordt gedacht dat stress ook een rol kan spelen. Katten beginnen zich dan te likken om zich beter te voelen tijdens stressvolle gebeurtenissen. Dit gedrag kan op den duur dwangmatig worden.
Kan het betekenen dat mijn kat ziek is?
De meest voorkomende oorzaak voor overmatig poetsen is een overgevoeligheid voor vlooien. Ook andere oorzaken voor jeuk, zoals een voedselovergevoeligheid, kunnen een reden zijn. Een blaasontsteking geeft pijn en dan zien we vaak dat de kat de buik, binnenkant achterpoten en rond de geslachtsopening kaal likt. Ook het feline hyperesthesie syndroom kan een oorzaak zijn.
Wat zijn de symptomen?
Als een kat zichzelf blijft poetsen, zie je vaak plekken met gebroken of weinig haar, kale plekken en soms zelfs huidbeschadigingen. In extreme gevallen kan een kat zelfs hele plukken eruit bijten of trekken. Dit gedrag is soms moeilijk te onderbreken. In principe kun je de gevolgen van overmatig poetsen zien op alle plekken van het lijf waar de kat bij kan met zijn tong. Vaak zien we als probleemgebieden de buik, binnenkant van de achterpoten en de flanken. In veel gevallen zijn de plekken symmetrisch aanwezig.
Let op! Kale plekken door overmatig poetsen moeten onderscheiden worden van kale plekken door haaruitval. Bij overmatig poetsen zullen de nieuwe/korte haren wat stug en prikkend aanvoelen. Bij kaalheid door haaruitval zullen de haren doorgaans zacht zijn.
Hoe stellen we de diagnose?
Het is belangrijk om oorzaken voor jeuk en pijn te onderzoeken. Dit betekent een grondig lichamelijk onderzoek en aanvullende onderzoeken zoals huidtesten, urine onderzoek, echografie en een eliminatiedieet.
Waaruit bestaat de behandeling?
Dit hangt van de oorzaak af. Bij twijfel over vlooien, is het altijd verstandig de kat, andere huisdieren en de omgeving hiervoor te behandelen. Van een beet kunnen ze enkele weken jeuk houden! Ook worden eventuele stressfactoren in beeld gebracht en aangepakt.
In Nederland leven bijna 2,6 miljoen katten. Ongeveer een kwart van de Nederlandse huishoudens heeft een kat. Dat is natuurlijk erg gezellig. Maar wat nou als er een baby op komst is? Het krijgen van een baby is een bijzondere en ingrijpende gebeurtenis. Wat zou er dan fijner zijn als je je geen zorgen hoeft te maken over de kat?
Katten zijn gewoontedieren
Katten houden vaak van hun eigen routines en voorspelbaarheid. Ze zijn gehecht aan hun eigen huis en hun baasjes. De komst van een baby en alle veranderingen in huis die daarbij horen kunnen dan roet in het eten gooien.
Wat vinden katten lastig aan baby’s?
De komst van een baby brengt een aantal veranderingen met zich mee.
– Er komen nieuwe spullen in huis die anders ruiken en soms ook gekke geluiden maken.
– De baby ruikt anders dan de eigen baasjes.
– Er gaat vaak veel tijd naar de baby en de verzorging en aandacht voor de kat komt vaak op een lager pitje te staan.
– Baby’s en kinderen zijn qua gedrag meer onvoorspelbaar en kunnen ineens met hun handjes naar de kat graaien.
– Katten bepalen graag zelf wanneer en hoe lang ze geaaid worden. Met een rondkruipende baby is dat soms wat onvoorspelbaarder.
– Laat een kat nooit alleen met de baby!
Voorbereiding op de komst van een baby
– Introduceer nieuwe objecten in huis geleidelijk en geef de kat de kans om ze te ontdekken.
– Wrijf met een doekje langs de wangen en net voor de oren van de kat, op een moment dat deze lekker ontspannen ligt te kroelen. Wrijf daarna met dit doekje over de nieuwe items heen, zodat deze een vertrouwde geur krijgen voor de kat.
– Zorg voor goede en hoge verstopplekken, zodat de kat buiten bereik van de baby kan liggen. Een simpele kartonnen doos en een hoge plank zijn vaak al genoeg.
– Speel geluidsfragmenten af met babygehuil tijdens de zwangerschap. Begin met een laag volume en voer dit op wanneer de kat eraan gewend is.
-Verander de routine van de verzorging en het eten geven al voor de geboorte richting het patroon dat er na de geboorte zal zijn.
– Als de baby in het ziekenhuis is geboren en niet meteen naar huis komt, is het verstandig om bijvoorbeeld een doekje of kledingstuk met de geur van de baby mee naar huis te nemen. Zo kan de kat vast wennen aan de nieuwe geur en zal deze minder onder de indruk zijn als de baby thuis komt.
Kennismaking tussen kat en baby
Blijf zelf rustig en laat de kat aan de baby ruiken. De kat moet toch even weten wat dat nieuwe, lawaai makende en anders ruikende wezentje is. Met een goede voorbereiding zal je zien dat veel katten daarna gewoon weer verder gaan met wat ze normaal doen en weer lekker gaan liggen slapen.
Do’s and Don’ts
– Was handen zorgvuldig na het aaien van de kat, het geven van eten en het schoonmaken van de kattenbak. Katten kunnen vervelende kiemen met zich meedragen en je wilt natuurlijk niet dat de baby ziek wordt.
– Zorg voor een goede behandeling tegen vlooien en wormen. Wist u dat de spoelwormen van de kat erg besmettelijk zijn voor baby’s en kinderen? De wormlarven maken een trektocht door het lichaam en veroorzaken overal ontstekingen. Ze kunnen in het oog terechtkomen en het gezichtsvermogen aantasten of zelfs blindheid veroorzaken.
– Laat de kat niet toe in de babykamer en op het aanrecht waar ook eten voor de baby klaargemaakt wordt.
– Blijf altijd in de buurt en laat uw kat nooit en te nimmer alleen met de baby!
– Leer de baby al vanaf het begin om lief te zijn voor de kat en met een vlakke hand te aaien. Begin hiermee door samen te aaien met uw hand onder die van de baby.
Als een kat zich veilig en ontspannen voelt en zijn omgeving controleerbaar en voorspelbaar is, dan is dat het recept voor de ontwikkeling van een hele goede band tussen kat en baby. En wie wil dat nu niet?
Het feline hyperesthesie syndroom (FHS) komt regelmatig voor, maar is nog steeds een vrij onbegrepen geheel. Het is een combinatie van verschijnselen, waarbij we zien dat de kat zich plotseling afwijkend gedraagt. We zien bijvoorbeeld ineens huidtrekkingen (rimpeling) en krampen in de onderrug. Hierom wordt het ook wel ‘rolling skin disease’ genoemd. De oorzaak hiervoor is niet altijd duidelijk, maar het kan komen door een neurologische afwijking of een gedragsprobleem. Mogelijk is het een vorm van epilepsie. Zowel voor de kat als voor het baasje is het een vervelende aandoening.
Wat zijn de symptomen?
Zoals genoemd, zien we een plotselinge gedragsverandering. Naast de huidtrekkingen en krampen, kan de kat ineens flink gaan bijten en likken naar de onderrug, hevig met de staart zwaaien, de staart najagen, door het huis springen of racen of zelfs agressief worden. Zo’n aanval kan een tot enkele minuten duren. Hoe vaak zo’n aanval komt, verschilt sterk tussen katten. Het kan meerdere keren per dag voorkomen, maar ook slechts een keer per jaar.
Hoe stellen we de diagnose?
We kunnen de diagnose stellen door het stap voor stap uitsluiten van andere oorzaken, zoals pijn in rug en heupen en oorzaken voor jeuk. Aanvullende onderzoeken zullen vaak nodig zijn. Denk hierbij een verschillende huidtesten, röntgenfoto’s en biopten.
Waaruit bestaat de behandeling?
Het is belangrijk om de omgeving zo in te richten dat de kat minder angst en stress ondervindt. Goede verstopplekken en hoge ligplekken zijn hier een voorbeeld van. Verder kan gebruik gemaakt worden van Feliway® en verschillende medicijnen.
In de praktijk zien we geregeld katten met vieze ogen. Vieze ogen? Wat zijn dat eigenlijk? Wij geven u hier antwoord op de vraag wat vieze ogen zijn. En hoe vieze ogen bij de kat zijn te behandelen en te voorkomen.
Waarom heeft mijn kat vieze ogen?
Een veel gestelde vraag tijdens het spreekuur in onze dierenkliniek. Wel, een kat kan vieze ogen hebben door ooguitvloeiing. Ooguitvloeiing wordt ook wel oogafscheiding genoemd. Dit betekent dat er een waterige, slijmerige (muceuze) of etterige (purulente) afscheiding te zien is bij een of beide ogen. We spreken ook wel van een heldere ooguitvloeiing en een witte en geelgroene ooguitvloeiing. Dit kan verschillende oorzaken hebben, die we hier kort toelichten.
Heldere ooguitvloeiing
Allereerst de (heldere) waterige ooguitvloeiing. Dit kan komen door een overmatige productie van tranen door irritatie of pijn aan het oog. Een andere oorzaak is de verstopping van de traanbuis, waardoor het oog als het ware ‘overloopt’. Dit zien we bijvoorbeeld bij kortsnuitige katten (zoals de pers), door een aangeboren afwijking of trauma.
Witte en geelgroene ooguitvloeiing
Dan hebben we ook nog de slijmerige of etterige afscheiding, met een witte tot geelgroene kleur. Dit is vaak het gevolg van een ontsteking door bijvoorbeeld bacteriën, niesziektevirussen (Chlamydophila felis en Feline Herpesvirus-1), afwijkingen aan de oogleden of droge ogen (Keratoconjunctivitis sicca). Ook wanneer de waterige ooguitvloeiing chronisch aanwezig is, kan deze slijmerig of etterig worden.
Hoe ziet een ontstoken oog bij een kat er uit?
U kunt een ontstoken kattenoog herkennen aan één of meer van deze symptomen:
Waterige, slijmerige of etterige oogafscheiding.
Traanstrepen, dit zijn natte en eventueel roodbruin verkleurde haren bij de binnenste ooghoeken.
Oog dichtknijpen.
Roodheid en/of zwelling slijmvlies
Waasje op het oog.
Derde ooglid schuift gedeeltelijk voor het oog.
Bultjes op het ooglid.
Naar binnen krullend ooglid.
Hoe stellen we de diagnose?
De dierenarts zal een aantal vragen stellen over het ontstaan en de ogen met een lampje goed onderzoeken op afwijkingen. Hiermee kan vaak al een indruk worden verkregen van de oorzaak. Daarnaast worden vaak een of meerdere testjes gedaan, zoals: – Fluoresceïne test: een kleurstof in het oog om hoornvliesbeschadigingen op te sporen en te kijken of de traanbuizen open zijn. – Schirmer Tear Test: met een speciaal stripje de traanvochtproductie meten. – Swab voor onderzoek naar bacteriën of virussen.
Waaruit bestaat de behandeling?
Dit hangt natuurlijk af van de oorzaak. Wanneer de traanbuis verstopt is, kan deze soms worden doorgespoeld. Bij ontstekingen zal vaak een zalf of druppel worden voorgeschreven. Andere afwijkingen kunnen alleen behandeld worden met een operatie.
Help! Mijn kat heeft wat donkerbruine of zwarte ‘korstjes’ bij de binnenste ooghoeken, wat nu?
Vooral bij kortsnuitige katten, zoals de pers, zien we nog wel een dat er in de binnenste ooghoeken wat donkerbruine of zwarte korstjes zitten. Ze lijken hier geen last van te hebben. Het komt vaak doordat de tranen bij deze katten niet goed afgevoerd worden via de traanbuisjes. Door de kleurstof (porfyrines) in de traanfilm kun je dan deze ‘korstjes’ krijgen. Het is in principe onschuldig, maar het is wel belangrijk de ogen goed schoon te houden met afgekookt water of speciale oogdruppels.
Hoe vaak moet ik de ogen van mijn kat schoonmaken?
Wanneer we het hebben over de ogen van de kat schoonmaken, dan hebben we het uiteraard over de huid rondom de ogen van de kat. En niet over de oogbol zelf. U hoeft alleen de ogen van uw kat schoon te maken wanneer er vuil of uitvloeiing aanwezig is op de huid. De zogenaamde traanstrepen kunt u dan verwijderen. Zorg er wel altijd voor dat uw dierenarts bekeken heeft waardoor de vieze ogen veroorzaakt worden. Het is dus niet nodig de ogen van uw kat schoon te maken terwijl er geen ooguitvloeiing/uitscheiding/traanstreep/vuil aanwezig is.
Lymfoom is een van de meest voorkomende tumoren bij katten. Het is ook wel bekend als lymfeklierkanker. Het kan op alle leeftijden en bij alle rassen voorkomen. Het kan worden veroorzaakt door de kattenvirussen FIV en FeLV, beter bekend als kattenaids en kattenleukemie. Veel vaker zien we dat de ziekte spontaan ontstaat. Er zijn verschillende varianten van lymfoom, waarbij de tumoren in de maag en darmen het meeste voorkomen.
Wat zijn de symptomen?
De symptomen hangen af van de plek waar de tumoren zich bevinden. Veel voorkomend zijn: afvallen, minder eetlust, sloomheid, braken, diarree, hoesten en benauwdheid
Hoe stellen we de diagnose?
Soms ontdekken we met onderzoek vergrote lymfeknopen of een massa in de buik. In andere gevallen ontdekken we een massa bij het maken van een echo of röntgenfoto. De diagnose wordt gesteld door met een naaldje biopten te nemen en te onderzoeken onder de microscoop. Dit is vrijwel pijnloos en kan gewoon bij de wakkere kat plaatsvinden. Soms is het nodig dat een groter stukje weefsel wordt onderzocht. Met bloedonderzoek kunnen we testen op FIV en FeLV.
Waaruit bestaat de behandeling?
Er zijn verschillende mogelijkheden voor behandeling. De meest effectieve behandeling is chemotherapie. In tegenstelling tot bij mensen, hebben maar weinig katten (±5%) last van bijwerkingen zoals misselijkheid, diarree of haaruitval. Deze therapie kost wel tijd en geld en vaak zie je dat de tumor na verloop van tijd weer terugkomt. Andere mogelijkheden zijn behandeling met prednison, L-asparaginase en eventueel chirurgie of bestraling. Omdat het per kat sterk verschilt, gaan we hier niet verder op in.
Wat is de prognose?
De levensverwachting hangt onder andere af van het soort lymfoom. Zonder behandeling is de verwachte levensduur nog 4 tot 8 weken. Met chemotherapie is de verwachting gemiddeld 6 tot 9 maanden. Ongeveer 20% van de katten leeft langer dan 1 jaar.
Het natuurlijke gedrag van de kat wijkt af van dat van andere dieren en van het gedrag van de mens. Een kat is graag alleen. Dat betekent nog al wat, want een kat leeft vaak samen met de mens in huis. En soms ook met andere katten. Een dergelijk huishouden van kat en mens kan stress veroorzaken bij de kat, ook omdat de kat een gevoelig dier is.
Een kat is graag alleen
Op zich is een kat graag alleen. Maar dat wil niet zeggen dat hij niet sociaal kan samenleven met andere katten. Tegen elkaar aan slapen, elkaar likken en kopjes geven zijn duidelijke signalen van sociaal samenzijn. Het is ook mogelijk dat katten volledig langs elkaar heen leven in hetzelfde huis. Dat is op zich prima en geeft rust. Maar daar waar katten hun draai niet kunnen vinden door het gedrag van andere katten en de mens kan stress ontstaan. Vaak wordt deze stress continu ervaren en dan spreken we van chronische stress.
Chronische stress bij de kat
Steeds meer onderzoek toont aan dat chronische stress bij de kat een voorname rol speelt bij het ontstaan van aandoeningen aan de organen. Bijvoorbeeld bij de blaas, nier en urinewegen en de lever. In huis plassen en niet meer eten kunnen daar de gevolgen van zijn.
Voorkom chronische stress
In de ISFM guidelines zijn de 5 huisregels opgesteld waaraan het huishouden van de kat moet voldoen.
1. Omgang met de mens moet voor de kat positief en voorspelbaar zijn. 2. De kat moet zijn eigen plek hebben, liefst hoog, zodat hij alles kan overzien. 3. Jagen en spelen moet voor de kat altijd mogelijk zijn. 4. Eten, drinken en plassen/poepen op de kattenbak moet ongestoord kunnen gebeuren. Dus zonder mens en andere kat er bij. 5. Weet en houdt er rekening mee dat de kat gevoelig is voor geur.
Wat kan nog meer helpen stress bij de kat te voorkomen?
In acht nemen van de 5 huisregels staat altijd voorop en vaak is er dan geen sprake meer van stress. Wanneer katten bijvoorbeeld al chronische stress hebben of het is onmogelijk het huishouden op een dergelijke manier in te richten dan zijn er hulpmiddelen die uw kat minder stress kunnen bezorgen.
Bijvoorbeeld Feliway (het gezichtsferomoon) of kalmerend voer zoals Royal Canin Calm. En wat natuurlijk door uw kat bijzonder gewaardeerd wordt, is regelmatig even met hem spelen en vooral aandacht geven.
De laatste tijd horen we meer over mensen met schurft. Ook bij huisdieren komt schurft voor. Schurft, ook wel Scabies genoemd, wordt veroorzaakt door de Sarcoptes mijt bij de hond en door Notoedres bij de kat. Hier enkele feiten over schurft.
Feiten over schurftmijten
1. Schurft bij de mens wordt veroorzaakt door een schurftmijt die alleen bij de mens voorkomt. De schurftmijten van onze huisdieren kunnen zich bij de mens niet voortplanten, ze kunnen wel tijdelijk op de mens leven.
2. De schurftmijt volgt bij mens en dier dezelfde route: de schurftmijt komt op de huid, graaft zich in en het mannetje bevrucht het vrouwtje en sterft. Het vrouwtje graaft gangetjes en legt iedere dag eieren waar na enkele dagen al larven uitkomen, die weer uit de huid kruipen en zo anderen weer kunnen besmetten.
3. De schurftmijt veroorzaakt vooral jeuk en huidklachten en wordt vooral door lichamelijk contact overgedragen. Maar ook besmette materialen kunnen schurft overbrengen. Schurftmijten kunnen enkele weken overleven in borstels, dekens, kleding en beddengoed.
4. Schurft is zeer besmettelijk maar goed behandelbaar en is ongevaarlijk voor gezonde dieren. De Sarcoptes mijt komt vaker voor bij import (zwerf-)honden.
5. De diagnose schurft wordt meestal gesteld door een goede reactie op de behandeling. Onder de microscoop is de mijt in huidafkrabsels namelijk moeilijk te vinden en bloedonderzoek duurt lang en is niet altijd specifiek (stofmijt).
6. Schurft bij de hond is goed te behandelen met bijvoorbeeld Selamectine of Moxidectine (o.a. Advocate, Stronghold). Overleg dit met uw dierenarts. Daarbij is wassen met een antibacteriële shampoo (Pyoderm) aan te raden.
7. Behandel minimaal 3 weken door na het verdwijnen van de jeuk en huidklachten + maak alles in de omgeving van de hond goed schoon. Klachten bij de eigenaar van de hond verdwijnen dan vanzelf.
Grasaren kunnen dieren behoorlijk dwars zitten. Enkele feiten over het gevaar van grasaren voor uw hond en kat op een rijtje.
Wat is een grasaar?
Grasaren komen voor in het voorjaar en de zomer wanneer het gras gaat bloeien. De groene grasaren worden dan meer geel van kleur door uitdroging en vallen in losse zaden uit elkaar. Aan die zaden zitten weerhaakjes waarmee de grasaren in de vacht van dieren blijven zitten. Zo worden de zaden over grote afstanden verspreid. Door de weerhaakjes kunnen de grasaren in de vacht naar voren kruipen, vandaar hun bijnaam kruipers.
Grasaar problemen
Een grasaar kan bij onze huisdieren problemen geven. Zo kunnen de grasaren in het oor terecht komen, of in het oog en de neus. Ook kunnen ze door de dierenhuid dringen vooral tussen de tenen en aan hoofd en hals. Gevolg is dan vaak een vervelende ontsteking, fistels of een abces. Helemaal vervelend wordt het wanneer de grasaar gaat zwerven door het lichaam van de hond of kat nadat de grasaar is opgegeten. De grasaar kan dan zelfs weer door de huid van dat zelfde dier naar buiten komen. Ze kunnen zich zo gemakkelijk verplaatsen door die weerhaakjes en richten tijdens het transport veel schade aan in het lichaam van het dier.
Symptomen huisdier met grasaar
De symptomen die een dier met een grasaar laat zien zijn afhankelijk van de plaats waar de grasaar zich in het dier heeft genesteld. Zit de grasaar in het oor: kopschudden en piepen, neus: heftig niezen, oog: heftig knijpen met het oog, keel: hoesten, tussen de tenen: bijten aan de poot, mank lopen, huid: zwelling en pijn.
Grasaar in oog hond
Oog verwijderd
Genezing oog na verwijdering
Geheel verwijderen grasaar
Verwijderde grasaar bij elleboog hond Jessy van Paula Sloenhek
Waar de grasaar zich ook bevindt in het dier, geheel en direct verwijderen is altijd geboden. Uw dierenarts heeft de ervaring om dit snel te doen en zo kan erger leed voorkomen worden. Zeker wanneer de grasaar in het oog zit moet deze vlot verwijderd worden. De kans bestaat dan dat het hoornvlies wordt doorboord en dat het oog verloren gaat.
Grasaar niet geheel verwijderd
Wanneer het niet lukt om de grasaar in zijn geheel te verwijderen dan kan dat problemen geven. De achtergebleven resten kunnen lastige ontstekingen veroorzaken. Lukt het, ook operatief onder narcose, niet om de grasaar in zijn geheel te verwijderen dan kan uw dierenarts er voor kiezen om eventueel onder antibiotica de grasaar “uit te laten zweren”. Maar als het even kan: verwijderen die grasaar.
Check uw hond na iedere wandeling
Uw dier loopt de meeste kans om een grasaar op te lopen in de randen van gras, van tuintjes, langs stoepen, dijken in voorjaar en zomer. Midden in het lange gras zie je ze minder vaak. Check uw hond dan ook na iedere wandeling bij de eerder genoemde lichaamsdelen op grasaren. Wel zo verstandig.
Ingezonden bericht 15072019 van Mirjam Niemans, natuurgids:
Kruipertjes bedreiging voor honden!
Haal ze weg!
Hoewel ik een groot voorstander ben van Natuurlijk tuinieren, en allerlei inheemse planten van mij naar hartenlust en dan vooral ten bate van insecten, hun gang mogen gaan, is er toch eentje bij, die ik als dierenliefhebber graag geëlimineerd zou willen zien.
Het Kruipertje. Ofwel Hordeum murinum.
Hoe zit dat dan?
Het kruipertje is een inheemse grassoort, op zich aardig om te zien, vanwege de bloeiwijze: hij maakt mooie platte aren. Maar op die aar zitten allemaal weerhaakjes. Daar werden vroeger leuke spelletjes mee gedaan door dorpskinderen, iemand dan zo’n aar onder zijn of haar trui stoppen en de aar kroop dan vanzelf naar boven. Haha, wat een lol!
Je ziet het kruipertje steeds vaker. Het plantje groeit vaak aan de rand van tuinen, langs huizen, dijken, bermen… Want het heeft zandige grond nodig. En het moet voortdurend bemest worden. Bijvoorbeeld door uitgelaten honden.
Zo staat dit op de site van Flora van Nederland.
Gevaarlijk!
Jammer genoeg zijn die honden lang niet allemaal meer zo uitgelaten, als zij in contact zijn gekomen met dit plantje. Hoewel zij dagelijks hun best doen om de plantjes te bemesten krijgen zij daarvoor in ruil, als zij een beetje pech hebben, ernstige verwondingen. Het kruipertje zoekt door middel van die weerhaakjes zich een weg in hondenpootjes, tussen de tenen (dit overkwam de hond van mijn moeder, die heeft maanden lang met ontstoken tenen rond moeten lopen totdat de halm eindelijk uit zijn voet was gezweerd), kan in de oren gaan zitten en nog erger, de halmen van de aren kunnen in een hondenoog terechtkomen. Er is dan geen redden meer aan. Nadat dan eindelijk, na diverse bezoekjes aan de dierenarts, gebleken is dat er een halm van zo’n kruipertjes-aar in het oog van de hond terecht is gekomen, is het al te laat. Het oog van de hond gaat etteren, het dier heeft een verschrikkelijke pijn, wordt blind en tenslotte moet het oog eruit.
Dit overkwam de hond van goede vrienden van mij. Zie hieronder de foto’s. Je zou er een waarschuwing bij moeten doen, het zijn schokkende beelden. Vooral voor een dierenliefhebber, en helemaal als je zelf een hond hebt! Zij vroegen aan de dierenarts die hen uiteindelijk geholpen heeft om het oog van hun hond operatief te verwijderen, of die vaker te maken had gehad met letsel ten gevolge van dit akelige plantje. O ja, zo vaak, was het antwoord!
Gemeente, Help!
Dat is erg. Heel erg. Dat het zo vaak voorkomt. Letsel ten gevolge van dit plantje. Want met alle bouwactiviteiten in Amsterdam, waarbij voor een droge, zandige bodem wordt gezorgd, stijgt het aantal Kruipertjes explosief!
Ik doe hierbij een dringend beroep op de Gemeente, om niet alleen op de Eikenprocessierups en de Japanse duizendknoop in te grijpen. Haal alsjeblieft bij het onderhoud van het algemene groen die gevaarlijke gemene Kruipertjes weg. Liefst voor de bloei! Want als je na de bloei met je bosmaaier die plantjes afmaait en ze niet direct grondig verwijdert, blijven de zaden, inclusief de halmen met weerhaakjes alsnog achter.
U kunt zelf ook wat doen
Ik hoop van harte dat hier gehoor aan wordt gegeven. En tot die tijd, mensen, heeft u een tuin of terras, haal dit plantje dan alsjeblieft weg. Voor de honden, maar ook voor de kinderen, want die kunnen ook de dupe worden.
Drs. Robin Holle
Dierenartsenpraktijk Horst
Thuisbezorgservice: www.dierapotheker.nl 
